نقش جاذب رطوبت آکواسورس در بهره وری مصرف آب گیاه نعناع فلفلی
محل انتشار: فصلنامه علوم و مهندسی آبیاری، دوره: 44، شماره: 4
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 233
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISE-44-4_003
تاریخ نمایه سازی: 24 اسفند 1400
چکیده مقاله:
محدودیت منابع آب شیرین در ایران بهصورت یک معضل جدی در آمده بهطوریکه، بهکارگیری فنون پیشرفته مانند کاربرد پلیمرهای جاذب رطوبت برای بهبود بهرهوری مصرف آب اهمیت بهسزایی دارد. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی اثر کاربرد هیدروژل آکواسورس بر عملکرد، اجزای عملکرد و بهرهوری مصرف آب گیاه نعناعفلفلی و سنجش کارآیی این پلیمر در پایان یک دوره کشت میباشد. آکواسورس نسل جدیدی از پلیمرهای هیدروژل بر پایه پتاسیم بوده که زیستتجزیهپذیر و فاقد ترکیبات آکریلآمید است. به این منظور آزمایشهایی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد، که فاکتور اول چهار سطح کاربرد آکواسورس (صفر، نیم، یک و دو درصد وزنی پلیمر/خاک) و فاکتور دوم سه دور آبیاری (دو، چهار و شش روز) بود. نتایج نشان داد که کاربرد دو درصد وزنی آکواسورس در دورهای آبیاری دو، چهار و شش روز سبب بیشترین کاهش در مقدار آب مصرفی بهترتیب بهمیزان ۶۵، ۳۶ و ۳۲درصد نسبت به تیمار شاهد شد. از طرفی بیشترین افزایش بهرهوری مصرف آب با کاربرد نیم درصد وزنی آکواسورس بهدست آمد، بهطوریکه در دورهای آبیاری دو، چهار و شش روز بهترتیب افزایش بهرهوری مصرف آب به میزان ۱/۱، ۱۶/۱ و ۱۷/۱ برابر نسبت به شاهد حاصل شد. افزایش سطح کاربرد هیدروژل به ۲درصد وزنی علیرغم کاهش میزان آب مصرفی بهعلت ایجاد شرایط نامطلوب برای رشد گیاه، کاهش بهرهوری مصرف را به همراه داشت. ارزیابی عملکرد آکواسورس در پایان دوره کشت نشان داد که این پلیمر تا حد زیادی قادر به حفظ عملکرد بوده و قابلیت استفاده در کشتهای متوالی را دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سالومه سپهری صادقیان
استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج.
نادر عباسی
استاد پژوهش، موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
محمدمهدی نخجوانی مقدم
استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :