تجزیه کلاستر ارقام امیدبخش آفتابگردان و بهدست آوردن توابع محیطی مربوط به آن ها

جهت ارزیابی و شناخت بهتر و دقیق تر ارقام امیدبخش آفتابگردان، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالبطرح پایه بلوک های کامل تصادفی با استفاده از سه تکرار و سه فاکتور تراکم (۷، ۹، ۱۱ و ۱۳ بوته در مترمربع)، کود میکرو (۰، ۱ و ۲ کیلوگرم در هکتار) و رقم (فلیکس، ای اس شکیرا، اسکار، ای اس ساوانا، شمس، سودیمانس، مونالیزا) در شرکت شهید رجائی شهرستان دزفول در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ اجرا گردید. تجزیه واریانس حاکی از وجود اختلاف معنی دار بین ژنوتیپ های مورد مطالعه برای تمامی صفات بود. تجزیه خوشه ای برای گروه بندی ارقام از حیث کلیه صفات انجام شد وهفت گروه بر اساس خصویات مذکور انتخاب شدند. برای تداوم استفاده از گروه بندی بهدست آمده، توابع تشخیص برایهفت گروه حاصل از تجزیه خوشه ای (برای کل صفات) به دست آمدند و دو تابع اول و دوم بیش ترین اهمیت را در تمایزگروه ها دارا بودند. دقت توابع حاصله در انتساب افراد به گروه های واقعی ۹۸/۹ درصد بود و تابع اول به تنهایی ۹۴/۸ درصداز واریانس را تبیین نمود.

کلیدواژه ها:

رقم ، گروه بندی ، توابع تشخیص