اثر نیتروژن و سیتوکینین بر کارایی زراعی نیتروژن گندم رقم چمران در شرایط تنش گرمای انتهای فصل اهواز

این پژوهش در سالهای زراعی ۱۳۹۰-۱۳۸۹ و ۱۳۹۱-۱۳۹۰ در دو آزمایش مستقل (تاریخ کاشت بهینه و با تاخیر) هر یک به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستانانجام شد. تیمارها در هر آزمایش، شامل چهار سطح نیتروژن (صفر، ۷۵، ۱۵۰ و ۲۲۵ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و سه سطح سیتوکینین (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار) بودند. نتایج نشان داد اثر نیتروژن و سیتوکینین بر کارایی زراعی نیتروژن درهردو شرایط بهینه و تنش و اثر متقابل آنها در شرایط تنش معنیدار بود. در شرایط بهینه بیشترین و کمترین کارآیی زراعینیتروژن به ترتیب مربوط به تیمارهای ۱۵۰ و ۲۲۵ کیلوگرم نیتروژن در هکتار بود. همچنین در این شرایط بیشترین و کمترینکارآیی زراعی نیتروژن به ترتیب مربوط به کاربرد سیتوکینین با غلظت ۱۰۰ میکرومولار و عدم کاربرد سیتوکینین به دست آمد.در شرایط تنش گرما بیشترین مقدار کارآیی زراعی نیتروژن مربوط به تیمار کاربرد هم زمان ۷۵ کیلوگرم نیتروژن در هکتار ومحلول پاشی هورمون با غلظت ۱۰۰ میکرومولار به دست آمد. کمترین مقدار نیز مربوط به تیمار ۲۲۵ کیلوگرم نیتروژن درهکتار و عدم کاربرد سیتوکینین به دست آمد.

کلیدواژه ها:

تنش گرما ، سیتوکینین ، کارایی زراعی نیتروژن ، گندم