اثر مالچ زنده وکلش در تلفیق با دز کاهش یافته علفکش بر صفات رشدی و جمعیت آفات کنجد (.Sesamum indicum L)

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر دزهای مختلف تریفلورالین در تلفیق با سطوح مختلف مدیریت غیرشیمیایی علف هرز برصفات رشدی و جمعیت آفات کنجد اجرا شد. آزمایش در مزرعه تحقیقاتی جهاد کشاورزی شهرستان خداآفرین در سال۱۳۹۸ به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل کاربرد دزهایمختلف تریفلورالین در چهار سطح شامل میزان صفر، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد دز توصیه شده تریفلورالین (۲ لیتر در هکتار) و فاکتور دوم سطوح مختلف مدیریت های غیرشیمیایی علف های هرز شامل کشت انواع مالچ زنده، کاربرد مالچ کلش گندم،یک بار وجین دستی و تیمار شاهد بدون کنترل غیرشیمیایی بود. نتایج نشان داد اثر متقابل دز علفکش در مدیریت غیرشیمیاییبر شاخص سطح برگ و عملکرد بیولوژیک کنجد معنی دار بود. همه سطوح مدیریت غیرشیمیایی باعث افزایش معنی دارشاخص سطح برگ و عملکرد بیولوژیک در مقایسه با تیمار شاهد شدند. بیشترین عملکرد بیولوژیک در تیمارهای یک باروجین دستی و مالچ کلش حاصل شد. بالاترین تراکم نسبی آفت مربوط به شته مومی کلم (۳۸/۵%) در تیمار عدم مدیریت و بیشترین تراکم نسبی شکارگر برای بالتوری سبز (۳۲/۲%) در تیمار مدیریت مالچ زنده همیشه بهار مشاهده شد. شاخص تنوعشانون وینر جمعیت آفات تحت تاثیر تیمار مدیریت غیرشیمیایی قرار گرفت و مقادیر این شاخص در تیمارهای مالچ زندهبیشتر از بقیه تیمارها بود. بیشترین مقدار شاخص شانون وینر (۱/۸۴) در تیمار مدیریتی مالچ زنده همیشه بهار مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

تریفلورالین ، شاخص سطح برگ ، مدیریت تلفیقی علف هرز ، شاخص شانون وینر ، وجین دستی