تاثیر فعالیت بدنی بر حافظه زنان۷۰-۵۰سال مبتلا به اختلال حافظه

سابقه و هدف: جهان در حال پیر شدن است. افزایش طول عمر و در نتیجه تعداد سالمندان ، باعث بروز نگرانی درخصوص مشکلات پیش رو و اجتناب ناپذیر خاص این دوران می گردد از هر ۱۰ نفر بالای ۶۵ سال انتظار می رود یک نفر مبتلا به بیماری الزایمر باشد و این نسبت در افراد بالای ۸۵ سال به ۴ نفر از ۱۰ نفر افزایش می یابد.الزایمر بیماری پیشرونده است که در صورت عدم مداخله به مراحل پیشرفته تر میرسد. برخی روش ها نشان داده اند که میتوانند در پیشگیری و کند کردن سیر بیماری موثر باشند.هدف این مطالعه بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر سطح کارکرد حافظه زنان ۷۰-۵۰ سال مبتلا به اختلال حافظه است. روش بررسی:این تحقیق نیمه تجربی است و با.۱۶ آزمودنی زن( میانگین سن ۵/۶± ۱/۶۱)، ۵ /۰MCI = (آسیب شناختی خفیف)، بی سواد و بدون فعالیت منظم بدنی و ذهنی اجرا گردید. توزیع افراد در گروه های تمرین(فعالیت بدنی) و کنترل(بی تمرینی) به روش تصادفی صورت گرفت(تعداد نفرات هر گروه=هشت نفر).طول دوره مداخله به مدت سه ماه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه برگزار شد. آزمون سطح کارکرد مغزCDR ) ) و روش تجزیه و تحلیل آنکوا، تعقیبی بونفرونی و آزمون تی زوجی استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد روش مداخله ای فعالیت بدنی در افزایش سطح حافظه زنان ۷۰-۵۰ سال با اختلال حافظه، تاثیر معناداری در سطح معناداری ۰۵/۰ داشته است و تاثیر پذیرترین خرده مقیاس، خرده مقیاس حافظه بوده است. نتیجه گیری: اجرای برنامه های بدنی بر حافظه بیماران با آسیب شناختی کم، تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

Alzheimer ، Clinical Dementia Rating ، Mild Cognitive Impairment ، Physical Activity. ، اختلال حافظه ، الزایمر ، سطح کارکرد حافظه ، فعالیت بدنی.