بررسی پاسخ های گراس های بومی و وارداتی در چگونگی اجتناب از خشکی ۲- بخش هوایی

چکیده کارکردهای فراوان فضای سبز و نقش محوری گیاهان پوششی خصوصا گراس های چمنی در این مکان ها باعث شده است که به سرعت بر سطح این گیاه زیبا در شهرها افزوده شود. این تحقیق به منظور بررسی پاسخ های بخش هوایی و میزان تحمل گراس های چمنی بومی و وارداتی در برابر تنش خشکی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی نامتعادل در سال ۱۳۸۵ به اجرا درآمد. گونه های مختلف گراس در سه سطح شامل ۱-Festuca arundinacea وارداتی، ۲- Lolium perenne وارداتی، ۳- Festuca arundinacea بومی و آبیاری در ۶ سطح شامل ۱- تنش متوسط، ۲- تنش شدید، ۳- رشد مجدد از تیمار تنش شدید و به همراه سه گروه از گلدان های آبیاری کامل که به عنوان شاهد همزمان با هریک از سه سطح تنش تخریب می شدند، تیمارهای این آزمایش را تشکیل می دادند. تعداد تکرارها برای سطوح آبیاری کامل ۳ و برای سطوح تنش و رشدمجدد ۴ در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد با اعمال تنش شدید خشکی در تیمار ۲۵% ظرفیت زراعی، وزن خشک گراس ها معادل ۴/۲۶ درصد نسبت به شاهد کاهش یافت. از طرف دیگر کاهش شدید عرض برگ و بالتبع آن کاهش سطح کل ومجموع طول برگها در گراس های جنس فستوکا به همراه افزایش عمومی میانگین ضخامت برگ، کاهش تلفات آب به صورت تبخیر و تعرق را شامل شد. پارامتر تغییر کیفیت۴ و همچنین افت محتوای کلروفیل برگ از وضعیت آبیاری کامل تا تنش شدید خشکی برای توده بومی فستوکا کمترین و برای گونه اصلاح شده لولیوم پرنه بیشترین مقدار را دارا بود. در مدت ۱۴ روز آبیاری و رشد مجدد نیز وزن خشک بخش هوایی، عرض برگ، سطح کل، مجموع طول برگها، کیفیت بصری و محتوای کلروفیل کل برگها به ترتیب برابر ۲/۱۸، ۳/۱۰۳، ۴/۷۴ ، ۸/۲۸ ، ۱/۶۴ و ۸/۴۰ درصد افزایش و میانگین ضخامت برگ دراین حالت نسبت به شرایط تنش شدید خشکی ۲/۵۳% کاهش یافت. واژه های کلیدی: بازیافت، تنش خشکی، فستوکای بومی، کیفیت بصری، محتوای کلروفیل