شواهد علفزارهای دریایی در نهشته های رسوبی دیرینه و گزارش هایی از پالئوژن - نئوژن ایران

علفزارهای دریایی یکی از شاخص ترین اکوسیستم های دریایی در آبهای کم عمق محیط های رسوبی دیرینه محسوب می شوند و دارای اهمیت اکولوژیکی بسیار زیادی می باشند. اغب شواهد و معرف های علفزارهای دریایی دیرینه در پالئوژن-نئوژن در ایران، در نهشته های کربناته الیگوسن و میوسن سازند قم در ایران مرکزی و سازند آسماری در زاگرس و تا حدودی در توالی های رسوبی پالئوسن-ائوسن (مانند سازند جهرم) در زاگرس ثبت شده اند. این شواهد که عمدتا شامل آثار زیست رخسارهای می باشند، اغلب شامل حضور و فراوانی روزنه داران کف زی شامل میلیولیدهای کوچک، دیسکوربییدها، سوریتیدها Planorbulina ،Alveolina ،Archaias ،Peneroplis ،Borelis و Austrotrillina و جلبک های قرمزکورالین encrusting و اشکال قلابی مانند و تابولار جلبک های قرمزکورالین پوسته ای crustose می باشند. شناسایی علفزارهای دریایی دیرینه می تواند به یافته های جدیدی در زمینه تفسیر شرایط رسوب گذاری در محیط های گذشته در ایران کمک مهمی نماید.

کلیدواژه ها:

علف دریایی ، دیرینه شناسی ، رخساره رسوبی ، محیط رسوبی دیرینه ، پالئوژن-نئوژن