ارزیابی راهبرد توسعه پایدار شهری: کاربرد طبقه بندی پایداری خدمات شهر هوشمند

این مقاله به تعریف مصادیق (پارادایم) شهرهای هوشمند با دیدی همه جانبه درخصوص چالش های شهری معاصر می پردازد. این تعریف دربرگیرنده ی پیگیری اهداف توسعه ی پایدار و نیاز به ادغام رفتارهای شهر تاب آور به طور ویژه در راستای پاسخ به اثر تغییر اقلیم می باشد. این سناریو همچنین دربرگیرنده ی تعریف شهرهای هوشمند به عنوان ابزاری برای کمک به سیاستگذاران و مدیران شهری در هدایت راه حل های مبتنی بر فناوری های اطلاعات و ارتباطات نوظهور به منظور تحقق آن دسته از طرح های راهبردی شهری می باشد که این مشکلات را برطرف می کنند. بنابراین، در اینجا چارچوبی تحلیلی برای اشاره به خلا پژوهشی موجود درخصوص دانش این حوزه پیشنهاد می شود. این چارچوب امکان هدایت اهرم فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرهای هوشمند را نه تنها برای دستیابی به اهداف اقتصادی که ویژگی ذاتی طرح های ابتکاری شهر هوشمند می باشد، بلکه برای رسیدن به ابعاد دیگر پایداری از جمله اهداف زیست محیطی، اجتماعی، سازمانی و فرهنگی میسر می سازد. برای رسیدن به این هدف، چارچوب های شاخص پایداری کلی و همچنین مجموعه ای از شاخص های شهر هوشمند بررسی می شوند. این موارد به عنوان منابع بالقوه ی طبقه بندی های خاص خدمات شهر هوشمند برای توسعه ی پایدار شهری بررسی می شوند. به کمک تلفیق گزینه های مختلف، داشبورد پایداری که زمانی یکی از سیستم های شاخص توصیه شده توسط کارشناسان بود، بازنگری می شود. این داشبورد به عنوان چارچوبی برای تحلیل و کمک به حفظ هدف گذاری راهبردی راه حل های شهر هوشمند در طول چرخه ی عمر کامل آن ها درخصوص پایداری، تطبیق داده می شود. برای تکمیل چارچوب طبقه بندی کیفی-تحلیلی، خدمات ارائه شده توسط راه حل واقعی شهر هوشمند یعنی مرکز عملیات های شهرداری ایلام، به عنوان یک مدل انتخاب می شود. این کار امکان بررسی گذار ۹ ساله ی این مرکز از پیکربندی گسترده تر، با ظرفیت تر، راهبردی تر و نوآورانه تر درخصوص گرایش به ابعاد پایداری به سمت ترکیبی عملیاتی و محدودتر را که همیشه به بعد اقتصادی اختصاص داده شده است، میسر می سازد.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، شهر پایدار ، مدیریت پایداری شهری ، مدیریت خدمات هوشمند ، شاخص های توسعه ی پایدار ، مدیریت نوآوری پایدار