تاثیر معماری پایدار در جهت گیری طراحی برج ها

امروزه با توجه به رشد روز افزون جمعیت، مشکل مسکن و کمبود زمین، روند طراحی معماری مسکونی به سمت بلند مرتبه سازی گرایش پیدا کرده است. ساختمان های بلند موجب صرفه جویی در زیرساخت ها، افزایش سطح دسترسی، کاهش ترافیک و آلودگی هوا می شود. همچنین مسئله طراحی پایدار از مسائل بسیار مهمی است که در زمینه طراحی معماری با توجه به اصول پایداری مطرح می شود. توسعه پایدار به بهره برداری مناسب از سوخت های فسیلی و از سوی دیگر بکارگیری منابع طبیعی مانند نور خورشید، به عنوان ذخایر تجدیدناپذیر و ماندگار می پردازد. برای رسیدن به پایداری، تعامل بین طراحی معماری و فناوری ضروری است؛ زیرا هر یک به تنهایی پاسخگویی تامین حداقل انرژی نیستند. راهبرد بلندمرتبه سازی و توسعه فضایی در ارتفاع به عنوان محصول رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی و همچنین کمبود زمین مناسب جهت ساخت و ساز، در دهه های اخیر رواج یافته است. رشد شکل گیری این گونه ساختمان با توجه به خصوصیات و ویژگی های آن، طبیعتا در کنار آثار مثبت آن با محدودیت ها و تهدیداتی نیز مواجه است. در این گونه ساختمان ها به علت تجمیع کاربران در سطحی محدو و بهره گیری قابل توجه از منابع انرژی، ضروری است تا در طراحی ساختمان های بلند راهکارهای برای مواجه با این مساله به منظور صرفه جویی در مصرف منابع تجدیدناپذیر با هدف مانایی و ماندگاری آنها برای نسل های آینده که مهمترین هدف توسعه پایدار است، اتخاذ گردد. لذا پیگیری و مبنا قرار دادن اهداف پایداری در طراحی ساختمان های بلند مرتبه از اهمیت بسزایی برخوردار است و می تواند تا حدی آسایش روانی نسبی را برای کاربران فراهم نماید. از طرف دیگر شناخت ویژگی های معماری برج با عملکردهای خاص یا متنوع، از مسائلی است که امروزه در عرصه دانش معماری از جایگاه خاصی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

طراحی برج ، معماری پایدار ، توسعه پایدار ، بلند مرتبه سازی