تحلیل های راهبردی سیاست های توسعه زراعت چوب در شهرستان ارومیه

به منظور جلوگیری از بهره برداری بی رویه از جنگل ها برای تهیه چوب مورد نیاز مردم و صنایع و کاهش فشارهای وارده بر منابع طبیعی ، توسعه زراعت چوب یکی از بهترین راهبردها برای حل این مسائل می باشد. در تحقیقات پیشین ، با توجه به موانع و مشکلاتی که بر سر راه طرحهای توسعه زراعت چوب وجود دارد، با شناسایی نقاط قوت، نقاط ضعف ، فرصت ها و تهدید ها، به ارائه راهبردهایی پرداخته شد. در تحقیق حاضر با بررسی مجدد این شاخص ها، اصلاحاتی در توسعه زراعت چوب در شهرستان ارومیه ارائه شد. این تحقیق ، به صورت میدانی و با استفاده از پرسش نامه انجام شده است و برای تعریف راهبردها از تحلیل SWOT و برای اولویت بندی راهبردها از روش تحلیل شبکه ای استفاده شد. این تحقیق نشان داد که در میان راهبردهای ارائه شده، استفاده از روشهای آبیاری نوین با هدف کاهش مصرف آب (با وزن ۳۹۸/۰) دارای بیشترین وزن بود و به علت کمبود منابع آبی و خشکسالی و همچنین خشک شدن دریاچه ارومیه از اهمیت بالایی برخوردار بود. سابقه زراعت صنوبر در منطقه (با وزن ۲۹۵/۰) و کاربردهای فراوان چوب صنوبر (با وزن ۲۲۴/۰)، مهمترین نقاط قوت در زمینه توسعه زراعت چوب بودند. پایین بودن سطح مکانیزاسیون (با وزن ۲۲۱/۰) یکی از مهم ترین نقاط ضعف بود و پس از آن نداشتن درآمد سالیانه (با وزن ۱۳۷/۰) در اولویت دوم قرار داشت . در میان فرصت ها، ایجاد نظامهای اعتباری جهت حمایت از توسعه زراعت چوب (با وزن ۱۵۲/۰) دارای بیشترین وزن بود و پس از آن تاسیس نهالستان و تولید نهالهای سازگار با شرایط منطقه و روشهای آبیاری نوین (با وزن ۱۳۷/۰) در اولویت های بعدی قرار داشتند و مهم ترین تهدیدهای پیش روی توسعه ، بروز خشکسالی های مکرر (با وزن ۲۸۹/۰) و تعامل ضعیف صنوبرکاران با مروجین (با وزن ۲۲۱/۰) بود.

کلیدواژه ها:

زراعت چوب ، خشکسالی ، راهبرد ، ارومیه