اثربخشی روش آوایی و واژگانی بر بهبود مهارت خواندن انگلیسی زبان آموزان نارساخوان

هدف: پژوهش حاضر با هدف روش آوایی و واژگانی بر بهبود مهارت خواندن انگلیسی زبان آموزان نارساخوان انجام گرفت. روش پژوهش این مطالعه، از نوع پیش آزمون پس آزمون با دو گروه آزمایش به منظور انجام مقایسه بود.روش ها: جامعه آماری همه زبان آموزان مبتدی دارای اختلال نارساخوانی در شهر اردبیل بوده که از بین آن ها سی نفر با روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آموزش واژگان از طریق روش آوایی (آوامحور) و روش واژگانی (واژه محور) گمارده شدند. با استفاده از آزمون سطوح واژگانی، برای درک بهتر هر دو روش آموزش و درک دقیق کیفیت و چگونگی پیشرفت در یادگیری و به یادسپاری واژگان و تاثیر آن بر مهارت خواندن، نمونه انتخابی یکدست شدند. با استفاده از روش آوایی (آوامحور) و روش واژگانی (واژه محور)، آزمودنی های هر دو گروه به مدت دوازده جلسه شصت دقیقه ای تحت آموزش از طریق دو روش یادشده قرار گرفتند. پس از اجرای آزمایش، پس آزمون و آزمون خواندن اجرا شد. برای تحلیل نتایج به دست آمده از روش تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو گروه پیشرفت قابل توجهی در فرایند یادگیری واژگان و بهبود مهارت خواندن داشتند. با وجود این، بین عملکرد درک مطلب آزمودنی های دو گروه، تفاوت معناداری مشاهده شد. به این معنی که زبان آموزان گروه واژه محور عملکرد بهتری نسبت به زبان آموزان گروه آوا محور از خود نشان دادند (P<۰/۰۵) .نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که روش های تدریس واژگانی (واژه محور) و آوایی (آوا محور) تاثیر بسزایی در بهبود مهارت خواندن زبان آموزان نارساخوان دارند و اندازه این تاثیر برای روش واژگانی چشمگیرتر است.

کلیدواژه ها:

روش آوایی ، روش واژگانی ، مهارت خواندن ، نارساخوانی