چسب های سازه های فضایی، مبانی، تولید و تاثیر پذیری از محیط فضا

چسب ها و اتصالات چسبی به دلیل ایجاد کاهش چشمگیر در جرم فضاپیماها و دارا بودن چندین ویژگی بطور همزمان (خواص مکانیکی، الکتریکی و حرارتی متناسب با کاربرد) جایگزین روش های متداولی چون پرچ کردن، جوشکاری و سایر اتصالات مکانیکی به عنوان یک روش با ارزش برای مونتاژ سامانه های فضایی شده اند. چسب های سازه های فضایی در کنار داشتن خواص منحصر به فرد، توانایی کاربری طولانی مدت و مقاومت در برابر مولفه های محیط فضایی را نیز دارا می باشند. این چسب ها به منظور اتصال سازه های هم جنس-فلزی یا کامپوزیتی و سازه های ترکیبی فلز/کامپوزیت بکار گرفته می شوند. در این تحقیق تلاش شده است به معرفی انواع چسب ها، روش های تولیدی، نحوه های اعمال و کاربرد آن ها در این صنعت پرداخته شود. در ادامه محیط فضا و مولفه های آن همچون ذرات باردار پرانرژی، تابش های الکترومغناطیسی خورشیدی و اکسیژن اتمی معرفی شده اند و در نهایت تاثیر مولفه ها بر برخی از خواص و مکانیسم های تخریب آن ها بحث شده است.

کلیدواژه ها:

چسب سازه های فضایی ، محیط فضایی ، پرتو فرابنفش ، ذرات باردار ، اکسیژن اتمی