قطع وابستگی نظام درآمدی شهرداری ها به تراکم مازاد ساختمانی امری سهل و ممتنع رویکرداقتصادسیاسی به نظام درآمدی شهرداریها

از اواخر دهه 1370 وابستگیدرآمدشهرداری به درآمدحاصل از بخش ساختمان و به خصوص درآمد حاصل از مازاد تراکم تبدیل به یک مساله مورد بحث درمیان دست اندرکاران مدیریت شهری چه در سطوح کارشناسی و چه در سطوح مدیریتی شده است در همین ارتباط مطالعات متعدد کارشناسی همگی بر ان بوده اند که با نشان دادن آثار مخرب این درآمد برمدیریت توسعه شهری راه کارهای متفاوتی را از قبیل افزایش عوارض نوسازی اخذ هزینه های خدمات شهری و ... ارایه دهند با این وجود با گذشت بیش از یک دهه از آغاز این بحث آمار درآمدی شهرداری همچنان نشانگر وابستگی شدید درآمد شهرداری به این درآمد است هدف این مقاله بررسی علل ساختاری و نهادی تداوم این وابستگی با استفاده از رویکردهای اقتصادی سیاسی نهادی گرا است یافته های این مقاله نشان میدهد که ریشه چسبندگی شهرداری ها به این درآمد را باید درسازوکارهایتوزیع منافع و شکل گیری محیط رانت جویی متکثر درفضای اقتصاد شهری و مالیه شهری جستجو کرد به همین دلیل می توان گفت که قطع این وابستگی به تنهایی از عهده و خواست نهادهای مدیریت شهری خارج است و تنها با بازتنظیم روابط دولت مرکزی با شهرداری ها و تدوین لایحه ای از طرف دولت مرکزی برای تنظیم نظام مالی شهرداری ها امکان پذیر خواهد بود.