بررسی و تبیین ماهیت علمی و معرفتی ادبیات

ماهیت علمی ادبیات، به عنوان تجلی شهودی و روانی آدمی، تاکنون به طور کامل مورد بررسی و تحلیل قرار نگرفته است. اغلب نظریه پردازان ادبی نیز آن را از منظر زیبایی شناختی و یا اخلاقی مورد توجه قرار داده، و گاهی نیز آن را در حد التذاذ نفسانی پایین آورده اند. در حالی که میان کارکردهای غریزی ذهن و کارکردهای ادبی و در پی آن میان احساس و اندیشه انسان با جهان هستی رابطه هماهنگ و تنگاتنگی وجود دارد که از طریق تخیل ادبی این شناخت و ارتباط برقرار می گردد. جلوه های بیانی سخن ادبی نیز - مانند نماد، استعاره، تمثیل، رویا و داستان و ... - همگی صورت های مختلف معرفتی و اندیشه زایی ادبیات به شمار می آیند. در این مقاله سعی شده تا ضمن بررسی آراء نظریه پردازان مهم ادبی جهان،مولفه ها و مشخصه های علمی و اندیشه زایی ادبیات نیز مورد شناسایی و تبیین قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اندیشه زایی ، رویکردهای معرفتی ، جلوه های بیانی ، شهود ، علمی ، ماهیت