دفاع غیر عامل در بافت های فرسوده شهری

بافت فرسوده شهرها یکی از مسائل مهم در برنامه ریزی شهری می باشد که امروزه بر اثر قدمت بنا، فرسودگی آن و دسترسی نامناسب، به عرصه های آسیب پذیر در برابر حوادث و سوانح طبیعی و انسان ساخت، در مراکز شهرها تبدیل شده است. بافت های فرسوده شهری، در مراتب برنامه ریزی و مداخلات مدیریت شهری، مورد توجه ویژه قرار دارند که ضرورت پرداخت به این مهم، رویکرد پژوهش حاضر را نیز تشکیل می دهد. روش پژوهش ترکیبی از مطالعات کتابخانه ای و روش میدانی (مشاهدات میدانی و مصاحبه با افراد صاحب نظر) می باشد. بر این اساس، در این گفتار به نقش و التزام کاربست سیستم دفاع غیر عامل ،و مولفه ها و مکانیسم های اجرایی آن در بافت های فرسوده شهری پرداخته می شود تا بر اساس نوع و کیفیت فضاهای فرسوده شهری) میزان فرسودگی، ارزش های اجتماعی، تاریخی، کالبدی، مذهبی، میزان مناسب نبودن معابر شهری...)، امکان کارآمدترین رویه مداخلاتی احتمالی و دستیابی به الگوی پایدار در بستر نگاهی جامع و فراگیر فراهم شود. زیرا با توجه به یافته های پژوهش، بهره مندیم مساکن این منطقه از امکانات و تجهیزات بسیار پایین بوده و بالاخص مراکز بافتها با توجه به نامناسب بودن معابر شهری، از نظر شاخص دسترسی به مراکز امداد و نجات در مواقع بحرانی وضعیت بسیار نامطلوبی دارد.

کلیدواژه ها:

پدافند غیرعامل ، بافت فرسوده ، مدیریت شهری ، الگوی پایدار