روانشناسی ورزشی، کاربرد موسیقی در ورزش و تمرین

موسیقی و ورزش از ارتباط قوی و اجتناب ناپذیری برخوردارند. موسیقی با عادت های شناختی، گروه های خودآگاهی، مفهوم فرهنگی در ارتباط است و بنابراین به عنوان نیروی قدرتمند در ساختار زندگی شخصی و اجتماعی ایفای نقش می نماید و در انتقال حافظه فرهنگی و حتی آگاهی تاریخ تاثیرگذار می باشد.محققان روابط مهم بین ورزش و زمینه های ادبی و هنری را به بررسی گذاشته اند، اما توجه محدودی به ارتباط پایدار بین موسیقی و ورزش سازمان یافته شده است. البته استثناء هم وجود دارد. موسیقی از مدت ها قبل با تربیت بدنی همراه بوده است و برنامه های تربیت بدنی توجه زیادی به جایگاه موسیقی در آموزش به عمل آورده است. موسیقی، تقریبا در همه محیط های ورزشی و تمرینی حاضر بوده است.سابقه ارتباط میان ورزش و موسیقی بیشتر به بازی های بومی، محلی و سنتی و رقص های آئینی باز می-گردد و در همه اعصار ما شاهد ارتباط تنگاتنگ بین ورزش و موسیقی و هنر بوده ایم. در فرهنگ ایرانی ورزش به ویژه در شکل ورزش باستانی آمیخته با هنر و ادب و موسیقی بوده است و ضرب مرشد ریتم ورزش را شکل داده است و ورزشکاران با ضرب مرشد به وجد آمده و در جهت تقویت قوای جسمی و روحی خود کوشیده اند. ورزش باستانی به عنوان میراث فرهنگی مشترک ما و مردم منطقه است.بدون شک، موسیقی از عناصر جدا نشدنی عرصه ورزش مدرن به شمار می رود. مقاله حاضر برآن است تا با استمداد از مطالعات روانشناسان، جامعه شناسان و موسیقی دانان و کارشناسان دخیل در امر مطالعات ورزش و فرهنگی نقش حیاتی موسیقی در عملکرد، آمادگی و تغییرات ورزشی را بیان کند. استفاده از مطالب این مقاله به مربیان نیز توصیه می شود که به طراحی حرکات و استفاده از موسیقی همزمان یا غیرهمزمان در رشته های مختلف ورزشی می پردازند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی ورزشی ، موسیقی ، ورزش ، تمرین.