اثر زمان عملیات مکانیکی سطحی تدریجی (SMAT) بر رفتار خوردگی مس خالص

عملیات مکانیکی تدریجی سطحی(SMAT) یکی از روش های اصلاح سطح است که دستیابی به یک لایه نانوساختار در مواد درشت دانه را ممکن می سازد. در این روش، اصلاح ساختار سطح بوسیله تغییر شکل پلاستیکی شدید صورت می پذیرد. در این پژوهش تاثیر SMAT روی مقاومت به خوردگی مس خالص مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ۴ عدد نمونه از فلز مس خالص بصورت قرص هایی تهیه و توسط دستگاه عملیات مکانیکی تدریجی با فرکانس ارتعاش ۵۰ هرتز و گلوله هایی از جنس فولاد زنگ نزن با قطر ۳ میلیمتر آماده سازی گردید. اندازه دانه نمونه ها بوسیله پراش سنج پرتو X و مقاومت به خوردگی نمونه ها توسط آزمون های پلاریزاسیون تافل و امپدانس الکتروشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی ریز ساختار مقطع عرضی و ساختار میکروسکوپی سطح نمونه ها پس از آزمون های خوردگی بترتیب بوسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) و میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) انجام گردید. نتایج پراش پرتو X حاکی ازآن بود که افزایش زمان عملیات، اندازه بلورک ها را کاهش می دهد. نتایج حاصل از آزمون پلاریزاسیون نشان داد که بطورکلی سرعت خوردگی متناسب با افزایش زمان عملیات سایش مکانیکی، کاهش می یابد. مطالعه نمودارهای بدست آمده از اندازه گیری های امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که با افزایش زمان عملیات، لایه سطحی ایجاد شده بعنوان عامل کاهش خوردگی عمل می کند. در بررسی تصاویرSEM سطوح خورده شده دیده شد که با افزایش زمان عملیات سایش مکانیکی سطح، سطوح خورده شده نسبت به نمونه شاهد دارای ظاهری یکنواخت تر هستند.

کلیدواژه ها:

SMAT ، عملیات سایش مکانیکی سطح ، خوردگی ، مس خالص