سیمای محیط زیست از منظر قرآن و اهمیت آندر زندگی بشر

امروزه، محیط زیست مورد تهدید جهانیان بوده و بروز بحران های زیست محیطی این میزان آگاهی را پدید آورده، که منابع طبیعی جهان رو به کاهش است.در عصر حاضر نیاز وافری به توافق درباره چگونگی رفتار نسبت به این سیاره خاکی احساس می شود اگرچه تلاش های انجام شده در ارائه نظریه ها و رهیافت های اخلاق زیست محیطی، در جای خود با ارزش اند، اما، جهان همچنان نیازمند نظریه ای جامع در این رابطه است. از منظر قرآن کریم، زمین و محیط زیست آن، از حقی برخوردار است که همگان می توانند از آن بهره مند شوند، لذا باید به گونه ای رفتار شود که ضمن حفاظت از محیط زیست، نسل آینده نیز بتوانند از ان استفاده نمایند. انسان به موجب آموزه های قرآنی در حوزه محیط زیست موظف است از آلوده کردن آب و خاک پرهیز نماید، درخت بکارد و حیوانات را با رافت و مهربانی تربیت نماید. همچنین در باب منع از اسراف، توصیه های فرآن مجید تکیه بر اصلاح، بهسازی و حفاظت از محیط زیست دارد. از دیدگاه قران، انسان مالک زمیناست و توازن رفتار جامعه را در قبال محیط زیست خواستار است و پاسداری از محیط زیست را به مثابه شکر نعمت و توسعه محیط زیست و قناعت تمام افراد جامعه می داند. آموزه های قرانی که به برای دین باوران الزامو تکالیف دینی را به دنبال دارد. می تواند انسان دیندار رادر حفظ منابع طبیعی و امتناع از تخریب زیست محیطی کمک کند. دراین مقاله علاوه بر پرداختن به سیمای محیط زیست در آموزه های قرآنی به نقش این آموزه ها در کاهش بحران ها و چالش های زیست محیطی اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

آموزه های قرانی ، محیط زیست ، سیمای محیط زیست