حق زیبایی و آراستگی در موجودات با نگاه ویژه به انسان از منظر قران

انسان در ساختار فطری خود به زیبایی ها میل دارد ودر رفتار اجتماعی خود زیبایی طلب است و لذا خداوند خالق زیبائی ها که خود هم زیباست، حق زیبا بودن و زیبا بودن را در وجود انسان قرار داده است. به گواهی روانشناسان، حسن زیبایی یکی از چهار بعد روح انسانی است، که به ضمیمه ی حس نیکی، حس دانایی و حس مذهبی ابعاد اصلی روان آدمی را تشکیل می دهند و معتقدند تمام زیبائی های ادبی، شعری، صنایع ظریف و هنر به معنی واقعی همه موارد این حس هستند، باوجود این چگونه ممکن است ، یک قانون صحیح، این حس اصیل را در روح انسان خفه کند و عواقب سوء عدم اشباع صحیح آن را نادیده بگیرد؟ (مکارم ، ۱۳۷۴ ، ج ۶، ص ۱۵۱) لذا در اسلام استفاده کردن از زیبائی های طبیعت و داشتن آراستگی های جسمانی و ظاهری و همچنین آراستگی های معنوی و باطنی که همان ملکات اخلاقی و صفات انسانی است، نه تنها مجاز شمرده شده بلکه به بهره ندی از آن بدون هیچ افراط و تفریطی سفارش شده است.

کلیدواژه ها:

حق ، جمال ، زینت ، اراستگی باطنی ، آراستگی ظاهری ، موجودات