قرآن با خاک

زمین برای ادمی همه چیز است. در آموزه های قرآنی زمین به عنوانش گهواره، زایشگاه و آسایشگاه مکان خلاقت، تخت سلطنت بشر معرفی شده است. انسان از زمین بر می اید، در ان زیست می کند و در آن می میرد، به ان باز می گردد و دوباره در رستاخیز همانند گیاهی از درون خاک بر می اید تا با آن چه در زندگی پیشین خویش رسیده بود، ظهور نماید. بسیاری از مردم نسبت به چیزهایی که در اختیار دارند، رفتار درستی از خود نشان نمی دهند. گویی نادیده گرفتن غفلت از داشته ها و نعمت ها امری عادی و طبیعی در بشر است اوتا به مصیبتی گرفتار نیامده و چیزی رااز دست نداده، قدر و منزلت آن را نمی داند بی گمان ریشه بشر، رویش و زندگی و رستاخیز ما با زمین گره خورده است و خداوند در هنگام افرینش آدم (ع) به عنوان نخستین نمونه از نسل بشر خطاب به فرشتگان فرمود «انی جاعل فی الارض خلیفه»، من در زمینه خلیفه و جانشینی برای خود قرار می دهد. ابلیس این دشمن سوگند خورده آدمی نیز به صراحت بیان می کند که آدم، آفریده ای از خاک است. این مطلب بارها در قرآن مورد تاکید قرار گرفته است. باید در حفظ و نگه داشت زمین تلاش بسیاری کرد به ویژه که این سیاره تنها جایی از کرات شناخته شده است که قابلیت زیست مناسب برای بشر را دارا می باشد و همانند عمل آدمی است که اگر از دست برود غیر قابل بازگشت و جبران است ماموریت بشر در کره خاکی در راستای خلاقت الهی آناست که زمین را آباد سازد و در مدیریت آن به گونه ای عمل کند که همه موجودات آن به کمال شایسته و بایسته خویش برسند. دور نگه داشتن زمین از فساد چه دریایی و چه خشکی وظیفه و مسئولیت دیگری است که برعهده بشر نهاده شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، آب ، خاک ، آموزه های قرآنی ، زیست مناسب