بهنژادی گندم برای افزایش کارایی مصرف آب بر اساس صفات فیزیولوژیکی مرتبط با عملکرد دانه تحت شرایط خشکی

کارایی مصرف آب یکی از شاخص های مهم در تحمل گیاهان به شرایط محدود آبی می باشد.از این رو بهنژادگران تلاش های زیادی را در زمینه افزایش این شاخص و همچنین کاهش تعرق در گیاهان زراعی انجام داده اند. بهبود صفات فیزیولوژیکی همچون افزایش سیستم ریشه ای، کاهش قطر آوند چوبی، تعدیل فشار اسمزی، کاهش تعداد پنجه های اضافی از جمله صفاتی هستند که می توانند کارایی مصرف آب و کاهش تعرق را بهبود بخشند و در نهایت باعث افزایش عملکرد در نواحی خشک شوند. همچنین با افزایش قدرت ویگور اولیه گیاهچه می توان تبخیر از سطح خاک را کاهش داد و باعث استفاده بیشتر گیاه از آب موجود در خاک شد. اصلاح هدفمند گیاه زراعی در زمینه تحمل به تنش خشکی در بسیاری از محیطها، در نهایت منجر به استفاده بیشتر از آب و عملکرد بهتر محصول شده است.

کلیدواژه ها:

بهنژادی گندم ، کارایی مصرف آب ، صفات فیزیولوژیکی ، تنش خشکی