ارائه مدل ارتباطی اشتیاق به فعالیت بدنی، سرزندگی با لذت از اوقات فراغت ورزشی بانقش میانجی پیوستگی اجتماعی در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران

 بررسی همبستگی اشتیاق به فعالیت بدنی و سرزندگی با لذت از اوقات فراغت ورزشی در کارکنان سازمان ورزش شهرداری تهران در سال ۱۳۹۸ انجام گرفت. این مطالعه به روش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام کارکنان سازمان ورزش شهرداری تهران بود که نمونه آماری به دلیل محدود بودن جامعه به روش تمام شمار و ۲۰۰ نفر انتخاب شدند. در این مطالعه از مقیاس اشتیاق مارش و همکاران (۲۰۱۳)، مقیاس سرزندگی ذهنی ریان و همکاران (۱۹۹۷)، پرسشنامه لذت گرونینگن استیونز و همکاران (۲۰۰۰)، پیوستگی اجتماعی لی و رابینس در سال (۱۹۹۵) استفاده شد. روایی صوری، شاخص روایی محتوا، همگرا و روایی سازه و پایایی بررسی شد. تحلیل داده ها از نرم افزار SmartPls ۳.۰ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اشتیاق سازگار و لذت از اوقات فراغت ورزشی (۳۳/۰=β، ۰۰۱/۰=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی مثبت معنادار وجود دارد. در حالی که بین اشتیاق افراطی با لذت از اوقات فراغت ورزشی (۰۹/۰=β، ۳۸۴/۰=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی وجود ندارد. نتایج دیگر نشان داد که بین سرزندگی و لذت از اوقات فراغت ورزشی (۰۳/۰=β، ۷۲۸/۰=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی وجود ندارد. هم چنین، بین پیوستگی اجتماعی و لذت از اوقات فراغت ورزشی (۸۵/۰=β، ۰۰۱/۰=P) در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران رابطه علی مثبت معنادار وجود دارد. نقش میانجی پیوستگی اجتماعی در ارتباط بین اشتیاق سازگار، اشتیاق افراطی و سرزندگی با لذت از اوقات فراغت ورزشی در کارمندان سازمان ورزش شهرداری تهران نقش میانجی معنادار بود.

کلیدواژه ها:

اشتیاق ، سرزندگی ، لذت ، اوقات فراغت ورزشی