برآورد اثرات هفت دهه آزادسازی ارقام بر افزایش عملکرد جو در ایران
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 223
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCB-13-40_011
تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1400
چکیده مقاله:
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: مطالعه پیشرفت ژنتیکی عملکرد گیاهان زراعی و شناسایی صفاتی که در آن نقش داشته اند در ارزیابی کارائی روشهای اصلاحی در گذشته و همچنین تعریف اهداف جدید در پروژه های به نژادی آینده اهمیت دارد. این تحقیق با هدف برآورد میزان پیشرفت ژنتیکی و آگاهی از سطح تنوع در رقام جو که در خلال سالهای ۱۳۳۰ تا ۱۳۹۲ در ایران آزاد شدهاند انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان طی سال های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۷ انجام شد. مواد مورد بررسی یک نمونه شامل ۲۱ رقم جو آزادشده در بازه زمانی ۱۳۳۰ تا ۱۳۹۲ در ایران بود. در بخش مزرعه ارقام مختلف جو در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار برای ارزیابی متغیرهای بوته درکرت، ارتفاع بوته، تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله، تعداد پنجه، وزن هزار دانه و روز تا رسیدگی کشت شدند. از نشانگرهای ISSR به منظور بررسی تنوع و گروه بندی ارقام استفاده گردید. ابتدا از ۲۳ آغازگر تصادفی ISSR استفاده شد که از میان آنها هفت آغازگر که چندشکلی بالایی نشان دادند برای ارزیابی نهایی و تولید نشانگر انتخاب شدند.
یافته ها: تجزیه واریانس داده ها تفاوت معنیدار بین ارقام را برای عملکرد دانه، وزن دانه، تعداد سنبله در کرت، تعداد دانه در سنبله، روز تا رسیدگی، تعداد پنجه در بوته، طول سنبله و طول ساقه آشکار نمود. از میان صفات مورد بررسی اثرات به نژادی بر بهبود عملکرد دانه و تعداد پنجه بزرگ و معنیدار بود. تجزیه خوشه ای داده های مورفولوژیک با تفکیک ارقام جو به سه گروه جدید (آزاد شده از سال ۱۳۹۰ به بعد)، میانی (آزاد شده بین سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۴۰) و قدیمی (آزاد شده بین سال های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۰) حصول پیشرفت ژنتیکی را تایید نمود. مقادیر شاخص نئی و شانون برای نشانگر های ISSR نیز حاکی از وجود تنوع ژنتیکی قابل توجهی در بین ارقام مورد بررسی بود. بر اساس مقدار PIC، آغازگرهای شماره ۱۵، ۱۸ و ۲۳ برای شناسایی والدها در تهیه جمعیتهای در حال تفرق و یا گزینش به کمک نشانگر مفید خواهند بود.
نتیجهگیری: در بین دهه های مطالعه شده ارقام دهه هفتم (سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲) دارای بالاترین عملکرد دانه و در بین آنها دو رقم زهک و نیک بهترین بودند. نتایج نشان داد که متوسط پیشرفت ارقام جو طی هفت دهه بهنژادی حدودا معادل ۳/۷ کیلوگرم در سال بوده است.
کلیدواژه ها:
Cluster Analysis ، Genetic Diversity ، ISSR ، Marker ، Yield ، آی اس اس آر ، تجزیه خوشه ای ، تنوع ژنتیکی ، عملکرد ، نشانگر
نویسندگان
جواد عرب زوزنی
Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
محمدهادی پهلوانی
Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
خلیل زینلی نژاد
Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
محسن اسماعیل زاده مقدم
Seed and Plant improvement Institute, Agricultural Research, Education and Extention Organization, Alborz, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :