ارائه مدل علی روابط ابعاد جهت گیری اهداف پیشرفت و کمک طلبی تحصیلی: نقش درگیری تحصیلی و خودکارآمدی

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل علی روابط ابعاد جهت­گیری اهداف پیشرفت و کمک­طلبی تحصیلی با نقش واسطه­ای درگیری تحصیلی و خودکارآمدی به­روش تحلیل مسیر بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان مقطع متوسطه دوم شهر شیراز بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۶۵ نفر بود که با روش نمونه­گیری چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه­های کمک­طلبی تحصیلی(ریان وپینتریچ)، درگیری تحصیلی (لینن برینک و پینتریچ)، جهت­گیری هدف (الیوت و مک گریگور) و خودکارآمدی (موریس) بود. به­منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار لیزرل استفاده شد. جهت بررسی برازش مدل از شاخص های برازندگی استفاده شده بود. در این پژوهش، شاخص های برازش ۴۴/۲=x۲/df ، ۰۷۳/۰RMSEA=، ۹۷/۰CFI=،  ۹۴/۰=GFI و ۹۳/۰AGFI= و ۰۴۸/۰ P-value = گزارش شد. با توجه به نتایج بدست آمده جهت­گیری هدف تحصیلی و مولفه­های آن از طریق واسطه­گری ابعاد درگیری تحصیلی برکمک­طلبی تاثیرگذار بوده، به­طوریکه جهت­گیری اجتنابی از طریق واسطه­گری درگیری شناختی، درگیری عاطفی و خودکارآمدی اثر غیرمستقیم و مثبت و جهت­گیری عملکردی از طریق واسطه­گری درگیری عاطفی، درگیری رفتاری و خودکارآمدی دارای اثر غیرمستقیم و مثبت برکمک­طلبی تحصیلی است. کلیه متغیرهای این پژوهش ۳۷/۰ از تغییرات موجود در متغیر کمک­طلبی را تبیین می­کنند. با توجه

کلیدواژه ها:

کمک طلبی تحصیلی ، جهت گیری هدف ، درگیری تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی