پیش بینی گرایش به خودکشی در دانش آموزان بر اساس الگوها و مرزهای ارتباطی خانواده

زمینه و هدف: نوجوانی با تغییرات سریع، نظیر تغییر در ساخت و روابط خانوادگی، ترک خانواده، افزایش مشکلات اجتماعی و تحصیلی همراه است و به همین دلیل، خودکشی در این سن نسبت به سنین دیگر از بالاترین شیوع برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی گرایش به خودکشی بر اساس الگوها و مرزهای ارتباطی در دانش آموزان بود. روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان مدارس دوره دوم متوسطه شهر اردبیل مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۴۳۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که پرسشنامه ی ۴۰۰ دانش آموز قابل تحلیل بود. برای جمع آوری داده ها از فرم کوتاه مقیاس الگوهای ارتباطی خانواده، پرسشنامه تجدیدنظر شده خودکشی، و مقیاس مرزهای ارتباطی خانواده استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS-۲۳ تحلیل شدند. یافته ها: بین الگو های ارتباطی خانواده با میانگین (انحراف معیار) ۱/۳۷ (۹/۵) و از مرزهای ارتباطی، مرز بهنجار با میانگین (انحراف معیار) ۱/۱۱ (۸/۲)، به ترتیب با (۳۱/۰-=r) و (۲۳/۰-=r) با گرایش به خودکشی با میانگین (انحراف معیار) ۷/۷ (۸/۴) همبستگی منفی معنی داری نشان داد (۰۱/۰>P). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که ۴۴ درصد از کل واریانس گرایش به خودکشی در دانش آموزان بر اساس الگوهای ارتباطی و مرزهای ارتباطی قابل پیش بینی است (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد الگوها و مرزهای ارتباطی خانواده تا حدود متوسطی قادر به پیش بینی و تبیین گرایش به خودکشی می باشند و می توانند آن را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

family communication patterns ، family communication boundaries ، suicide ، students ، : الگوهای ارتباطی خانواده ، مرزهای ارتباطی خانواده ، خودکشی ، دانش آموزان