دیدگاه آیت الله جوادی آملی درباره عرفان نظری
محل انتشار: دوفصلنامه حکمت اسرا، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 281
فایل این مقاله در 33 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HKMT-8-2_002
تاریخ نمایه سازی: 23 بهمن 1400
چکیده مقاله:
آیت الله جوادی آملی به تبع استاد خود علامه طباطبایی و براساس حکمت صدرایی، با تحلیل عین ربط بودن معلول به علت، وحدت وجود عرفانی را پایه ریزی می کند. با این تحلیل، ماهیت به مفهوم، و سازوکار هستی شناختی و منطق هستی در این نظرگاه به تقسیم شیء به وجود و مفهوم برمی گردد؛ بنابراین آنچه متن هستی را پر کرده فقط وجود است که به علم حضوری شهودی در مشهد نفس عارف قرار می گیرد و جز آن مفهومی است که قوام بخش علم عرفان نظری است و کاروبار استدلالات، احتجاجات و منطق عرفانی را فراهم می کند؛ ازسوی دیگر همین تقسیم بندی پایه منطقی دوگانه «بود و نمود» می شود، که والاتر از نگاه تشکیکی است که مقام ذات را حقیقت رقایق فیض منبسط و وجودات مقید می داند. در این دیدگاه عرفانی، جز ذات اطلاقی حق، که لابه شرط مقسمی است و والاتر از مقام و منصب است، دیگر مراتب هستی نمود و سایه این حقیقت فوق متعال اند. این عرفان اصیل توحیدی، تعریف انسان موحد را نیز متفاوت می کند؛ دیگر مانند فلسفه سخن گفتن از ثبوت استقلالی نفس عارف و قوای ادراکی او در درک هستی خارجی رخت می بندد و هویت انسان با نظر به توحید عرفانی خود پرسش برانگیز می شود که چگونه دربرابر حقیقت توحید، وجود و هویت موحد می تواند موجه باشد. این پرسش بحث را درباره فنای عرفانی به درستی پیش می کشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی صدفی
دکتری حکمت متعالیه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :