تبیین الگوهای کاهش آسیب پذیری هویت فرهنگی، اجتماعی شهرک اکباتان تهران

فرایندهای تعامل فرهنگی به عنوان مناسب ترین تعریف هویت فرهنگی برای معماری بیان می شوند، حال آنکه هویت اجتماعی توسط اشخاص جامعه به معماری داده می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر؛کاهش آسیب پذیری هویت فرهنگی- اجتماعی شهرک اکباتان تهران است. لذا پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی دریافت که شهرک اکباتان در طول مراحل و زمان ساخت خود از شبیه شدن به معماری دوره ای خاص اجتناب نموده و سعی در استفاده از اصول و ارزش های فرهنگی به جای تقلید ظاهری و شکلی داشته است، لیکن در چند سال اخیر شاهد عدم توجه به این امر هستیم، چراکه برپانمودن فضاهای تفریحی و مراکز خرید در قلب مجموعه و برخورداری از فرمی مدرن، هویت فرهنگی این شهرک را خدشه دار نموده است. حال در جهت بهبود و ارتقاء هویت اجتماعی- فرهنگی در شهرک اکباتان می بایست ضوابط و مقرراتی همسو با خود شهرک از جمله افزایش تعداد فضاهای باز مانند پارک ها و زمین های بازی متناسب با گروه های سنی مختلف، افزایش طول و عمق فضاهای مابین بلوک های مسکونی جهت تسریع در رفت و آمد در صورت بسته شدن راه های اصلی، تقویت شبکه چیدمان مبتنی بر الگوهای ستاره ای و شعاعی به منظور تسریع در ورود و خروج جمعیت و کاهش ترافیک و جانمایی فضاهای باز مابین بلوک ها با قابلیت دسترسی سریع برای ساکنین محله تنظیم گردد. بنابراین می توان بیان نمود که تمهیدات طراحانه در معماری شهرک اکباتان برای حفظ پایداری و حیات در بستر هویت و فرهنگ منطقه و تداوم فعالیت های خود ملزم به رعایت معیارهایی این چنین می باشد.

کلیدواژه ها:

هویت ، هویت فرهنگی- اجتماعی ، آسیب پذیری ، ، ، شهرک اکباتان