بررسی تفاوت برخی عوامل آمادگی جسمانی از طریق تمرینات مقاومتی و سرعتی

تمرینات مقاومتی و سرعتی با افزایش قدرت، سرعت و استقامت عضلانی و افزایش حجم و توده عضلانی سبب بهبود میزان متابولیسم پایه و تکمیل تاثیرات تمرینات استقامتی برای کنترل وزن می شوند. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی و سرعتی بر برخی عوامل آمادگی جسمانی در مردان غیر ورزشکار بود. بذای این منظور تعداد ۴۵ مرد غیر ورزشکار (میانگین سن ۵/۳۱ سال، میانگین وزن ۴/۷۵ کیلوگرم و میانگین قد ۷۲/۱ سانتی متر) به طور تصادفی انتخاب و به سه گروه تمرین مقاومتی، سرعتی و کنترل تقسیم شدند. هر یک برنامه تمرین ویژه خود را به مدت ۶ هفته و ۳ جلسه در هفته اجرا کردند. یافته های به دست آمده از روش آماری t مستقل نشان داد که تمرین مقاومتی و سرعتی موجب تغییر معنی داری در انعطاف پذیری، قدرت و توان بی هوازی شدند. هم چنین نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین این دو نوع تمرین از نظر انعطاف پذیری و توان بی هوازی اختلاف معنی داری وجود نداشت، اما این تفاوت در قدرت معنی دار بود. با توجه به یافته ها می توان چنین نتیجه گرفت که تمرینات هرمی مقاومتی و سرعتی می توانند موجب بهبود انعطاف پذیری، قدرت عضله همسترینگ و توان بی هوازی شوند، اما به نظر می رسد تمرینات مقاومتی روش موثرتری بر قدرت عضله همسترینگ باشد.

کلیدواژه ها:

توان بی هوازی ، انعطاف پذیری ، تمرین مقاومتی ، تمرین سرعتی ، توده عضلانی