مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر سازگاری روانی اجتماعی، هورمون کورتیزول و تنظیم شناختی هیجان در بیماران عروق کرونر قلب

مقدمه: بیماری قلبی عروقی بیماری جدی، مزمن و تهدید کننده حیات در جهان محسوب می شود. به همین دلیل این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی بر سازگاری روانی اجتماعی، میزان هورمون کورتیزول و تنظیم شناختی هیجان در بیماران عروق کرونر قلبی طرح ریزی شده است.روش کار: بدین منظور از جامعه زنان ۳۰ تا ۵۰ ساله مبتلا به بیماری قلبی-عروقی مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید رجایی شهر تهران تعداد ۴۵ نفر به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل (هرگروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. متغیرهای وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس سازگاری روانی اجتماعی ، کیت کورتیزول بزاقی شرکت IBL آلمان و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان مورد اندازه گیری قرار گرفتند.نتایج: تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که هر دو گروه مداخله ی شناختی رفتاری و مصاحبه ی انگیزشی بر بهبود سازگاری روانی اجتماعی، کاهش هورمون کورتیزول در بیماران عروق کرونر قلب و بهبود تنظیم شناختی هیجان نسبت به گروه کنترل در هر دو مرحله ی پس ازمون و پیگیری اثربخشی معناداری داشته اند.نتیجه گیری: هر دو درمان به یک اندازه بر بهبود سازگاری روانی اجتماعی بیماران موثر بوده اند اما مصاحبه ی انگیزشی در کاهش کورتیزول نسبت به درمان شناختی رفتاری موثر تر بود و درمان شناختی رفتاری نسبت به مصاحبه ی انگیزشی در بهبود تنظیم شناختی هیجان اثربخشی معنادارتری داشت.

کلیدواژه ها:

کورتیزول ، تنظیم شناختی هیجان ، درمان شناختی رفتاری ، بیماری عروق کرونر قلب