بررسی آزمایشگاهی تاثیر پلیمر پلی وینیل استات بر کنترل فرسایش بادی خاک ها

چکیده فرسایش خاک ها و انتقال رسوبات حمل شده موجب تهدید اراضی کشاورزی و محیط زیست، پر شدن مخازن سدها و کانال های انتقال آب، زه کشها و ... می شود. از این رو کنترل فرسایش بادی به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. گرچه در سال های اخیر استفاده از مواد پلیمری مصنوعی، به منظور بهبود پایداری ساختمان، افزایش قطر خاکدانه ها و تثبیت خاک مورد توجه جدی قرار گرفته است اما در انتخاب یک پلیمر به عنوان تثبیت کننده خاک در برابر فرسایش بادی، فاکتورهای مهمی چون نوع پلیمر، کارآیی آن در کنترل فرسایش بادی و آبی، میزان استفاده، دوام در برابر عوامل محیطی و اثرات زیست محیطی آن می بایستی لحاظ گردند. در این تحقیق ابتدا پس از انجام آزمایشات مقدماتی بر روی نمونه های خاک، ماده پلیمری با پایه پلی وینیل استات بر روی سه نوع خاک با بافت متفاوت اعمال شد. سپس اثر این ماده پلیمری در کنترل میزان فرسایش بادی به صورت آزمایشگاهی در تونل باد ساخته شده، مورد بررسی قرار گرفت و نتایج با نمونه های تیمار شده با آب مقایسه گردید. نتایج حاصل از آزمایشات فرسایش در تونل باد در شرایط باد با سرعت ۲۶ متر بر ثانیه، نشان داد که اختلاف معنی داری بین میزان فرسایش بادی نمونه های خاک تیمار شده با ماده پلیمری و نمونه های تیمار شده با آب وجود داشته و افزودن ماده پلیمری پلی وینیل استات به میزان ۲۵ گرم در متر مربع، نسبت به نمونه های تیمار شده با آب، میزان فرسایش بادی را در نمونه های ماسه بادی به صفر و در خاک با بافت متوسط و سنگین، حداقل ۹۰ درصد کاهش داده است. واژه های کلیدی: پلی وینیل استات، فرسایش بادی، تونل باد