اثر متقابل بایوفالک و پروبیوتیک بر میزان افزایش رشد و بازماندگی میگوی پاسفید غربی

این پژوهش با هدف بررسی اثرات متقابل استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس و بایوفلاک بر شاخص های افزایش وزن و بازماندگی پست لارو میگو پاسفید غربی بر روی ۷۵۰ عدد بچه میگو با اندازه های۰/۰۹تا ۰/۱۶گرم در ۱۵ تانک، طی مدت ۴۲ روز انجام شد. به دلیل حساسیت بالای لارو میگو، میزان اکسیژن محلول در آب در حد اشباء نگه داشته شد. در این پژوهش ۵ تیمار و هر تیمار با ۳ تکرار در قالب طرح فاکتوریل به بررسی اثرات متقابل بایوفلاک (۲۰۰ و ۳۰۰ /mg) و پروبیوتیک (۱۰۵ و ۱۰۵cru/gr) بر کیفیت و کمیت لارو میگو وانامی پرداخته شد. بر اساس نتایج بدست آمده از برازش داده های ثبت شده در این پژوهش بیشترین مقدار شاخص افزایش وزن بدن (۲/۱۹) در تیمار D (حاوی بایوفلاک( ۳۰۰ mg/Lو پروبیوتیک (۵ × ۱۰cru/grبه ثبت رسید و اختلاف معنی داری را نسبت به تیمار شاهد از خود نشان داد، به گونه ای که در سطح بسیار بالاتری نسبت این تیمار قرار داشت ۵۰/۰بازماندگی (۹۸ %) نیز در تیمار D مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که استفاده ازفناوری بایوفلاک با مقدار مناسب تاثیر بسزایی در بهبود شاخص های کیفی آب داشته و از طرفی نیز موجب کاهش مصرف آب میگردد. همچنین استفاده از پروبیوتیک لاکتوباسیلوس با دوز مناسب میتواند نقش بسیار مهمی در بهبود کارایی سیستم ایمنی بدن میگو و بهبود شاخص های رشد در میگو گردد .

کلیدواژه ها:

بایوفلاک ، پروبیوتیک ، میگوی پاسفید غربی ، افزایش وزن بدن ، بازماندگی