بررسی تاثیر خودکارآمدی کارآفرینانه بر قصد کارآفرینی با نقش میانجی مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده در بین دانشجویان دانشگاه های غیرانتفاعی مشهد

خودکارآمدی، یک مفهوم مفید برای توضیح رفتار انسان است و همچنین در شناسایی انتخاب، سطح تلاش و پشتکار افراد، نقش مهمی را ایفا می کند و در جامعه امروزی به علت بیکاری در حوزه های مختلف بر اهمیت کارآفرینی افزوده شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر خودکارآمدی کارآفرینانه بر قصد کارآفرینی با نقش میانجی مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده در میان دانشجویان می‎باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی- پیمایشی می‎باشد. جامعه ی آماری شامل دانشجویان دانشگاه های غیرانتفاعی شهر مشهد بوده که تعداد ۲۳۹ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. به منظور جمعآوری داده ها از پرسش نامه ی استاندارد استفاده شده است که روایی آن از طریق تحلیل عاملی و پایایی ابزار نیز از طریق آلفای کرونباخ و پایایی مرکب تایید شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزار های اس پی اس اس۲۵ و پی ال اس۳ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان میدهد که خودکارآمدی کارآفرینانه بر مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده و قصد کارآفرینی، اثر مستقیم دارد و خودکارآمدی کارآفرینانه به صورت غیر مستقیم به واسطه مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر قصد کارآفرینی نیز تاثیرگذار است. همچنین مولفه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده به صورت مستقیم بر قصد کارآفرینی اثرگذار است که در این میان متغیر نگرش به کارآفرینی بیشترین تاثیر را بر قصد کارآفرینی دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی کارآفرینانه ، نگرش به کارآفرینی ، هنجارهای ذهنی ، کنترل رفتار درک شده ، قصد کارآفرینانه