تدوین الگوی برنامه های اسکان مجدد طرح های سدسازی

احداث سد و پروژههای وابسته به آن همیشه با پیامدهای مثبت و منفی توأم بوده است و این اثرات همواره محیطهای فیزیکی، بیولوژیکی و اقتصادی اجتماعی را تحت تأثیر خویش قرار میدهد. یکی از اثرات احداث سدها، مغروق کردن سکون تگاههایانسانی، روستاها و حتی شهرها است. تجربیات جهانی، نشان میدهد که کمتر سد بزرگی را م یتوان یافت که باعث جابجایی مردم نشده باشد. در اغلب موارد طر حهای سدسازی در مناطقی محروم و دور افتاده اجرا م یشوند و در بسیاری از آ نها،جابجایی جمعیت و اجرای طرح اسکان مجدد، الزامی است. بر اساس بررس یهای صورت گرفته، در کشور ایران هیچ گونه الگوو یا روش تدوین شد های برای مطالعات اسکان مجدد وجود ندارد. از آنجاییکه اغلب طر حهای عمرانی نیاز به جابج ایی افراد دارد، لذا لازم است متناسب با طر ح، دستورالعم ل و الگوی مطالعات اسکان مجدد تد وین شو د. در ای ن تحقی ق، رو شها والگوهای اسکان مجدد در سطح بی نالمللی مورد بررسی قرار گرفته و تلاش شده است با شناخت شرایط اقتصا دی – اجتما عیکشور، یک الگوی مناسب برای اسکان مجدد در طر حهای سدسازی ایران ارایه شود. در این مطالعه، فرایند طرح اسکان مجدد بررسی شده و بر اساس یک مطالعه موردی بر روی سد کارون پنج در استان چهار محال و بختی اری، ی ک الگو و چارچوببرای مطالعه و اجرای طر حهای اسکان مجدد طراحی و پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

خسارت مخزن ، سد ، اسکان مجدد ، سکون تگا ههای انسانی