تحلیل راهبردی موقعیت جمهوری اسلامی ایران در منطقه آسیای مرکزی

پژوهش حاضر با هدف تحلیل راهبردی موقعیت ایران در منطقه آسیای مرکزی انجام پذیرفته است. این تحقیق برمبنای هدف از نوع «کاربردی» و ماهیت از نوع «توصیفی پیمایشی» بوده که از رویکردی «آمیخته» برخوردار است. جامعه آماری شامل کارشناسان و خبرگان منطقه بوده که ۳۲ نفر از آنان با روش نمونه گیری «گلوله برفی» شناسایی و به صورت هدفمند انتخاب شده اند. به منظور گردآوری اطلاعات موردنیاز جهت تدوین ادبیات تحقیق، از «مطالعات کتابخانه ای» با استفاده از ابزار «فیش برداری» و جهت گردآوری داده های واقعی، در بخش کیفی از ابزار «مصاحبه نیمه ساختاریافته» و در بخش کمی از «پرسش نامه بسته» استفاده شده است. پرسش های مصاحبه و پرسش نامه از دو جنبه روایی ظاهری و محتوا توسط خبرگان تایید و ضریب پایایی پرسش نامه (آلفای کرونباخ) ۹۰۶/۰ محاسبه شد که بیانگر پایایی بالای پرسش نامه بوده است. پایایی بازآزمون مصاحبه ها نیز ۸۲ درصد محاسبه شد که پایایی قابل قبولی است. داده های کیفی احصاشده از مصاحبه ها از روش «تحلیل محتوای استقرایی» و داده های کمی جمع آوری شده از پرسش نامه ها با استفاده از «آماره ها یا پارامترهای توصیفی» مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و جهت رتبه بندی اهمیت گزاره های پرسش نامه، از روش «آنتروپی شانون» استفاده شده است. در پایان فرصت ها، تهدیدها، نقاط قوت و ضعف ایران در منطقه آسیای مرکزی احصا و راهکارهای پیشنهادی به منظور گسترش حضور ایران در این منطقه ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

جمهوری اسلامی ایران ، آسیای مرکزی ، موقعیت و تحلیل راهبردی