آسیب پذیری و تحلیل ریسک شریان های حیاتی (مطالعه موردی: تاسیسات مدفون منطقه ۲آبفا ۳۰۶ ی تهران)

مراکز شهری بعلت تراکم جمعیتی و به تناسب آن تراکم تاسیسات آبرسانی و گستردگی شبکه جمع آوری و دفع فاضلاب ، برای مقابله با اثرات رویداد های طبیعی خصوصا سیل نیازمند مراقبت ها ، مقاوم سازی ها و تمهیدات خاص خود می باشند. . از طرفی سیستم های آب و فاضلاب شهری ازجمله مهم ترین زیرساخت های آبی بوده و از پیچیدگی ها و عدم قطعیت های زیادی برخوردار هستند.بنابراین به تناسب شرایط و جمعیت می باید اقدامات ایمن سازی و مقاوم سازی با همکاری ساکنین ، در مورد آنها و دیگر مناطق آسیب پذیر اعمال گردد. در این تحقیق از مدل TOPSISIS و AHP FUZZY برای آسیب پذیری ناشی از سیلاب و از مدل RAMCAP برای تحلیل ریسک سیلاب استفاده شده است. مدلسازی رواناب شهرداری منطقه یک آبفای تهران که با استفاده از حداکثر بارش روزانه ایستگاه های هواشناسی تهران می باشد، جهت برآورد ارتفاع رواناب گستره مورد مطالعه از روش Arc CN Runoff استفاده می شود. مرحله بعد تلفیق شاخص های آب و فاضلاب با بارش حداکثر ۲۴ ساعته در سه سناریوی ۵.۱۰.۲۰ ساله است تا نقشه های نهایی آسیب پذیری شبکه آب و فاضلاب بدست آید؛ فرآیند ارزیابی ریسک هم با استفاده از شاخص های عملکردی و اقتصادی استفاده شده است که درنهایت نقشه حاصل از ریسک منطقه یک آبفا در پنج رده مورد تحلیل قرار گرفت. به طورکلی نتایجی که در این پژوهش بدست آمد، روشن ساختند که منطقه دو تهران با توجه به وجود مسیل های شمال تهران ومتغیرهای دیگر ریسک قابل توجهی دارد تجمع بالای تاسیسات با ارزش اقتصادی بالا (لوله های آب و فاضلاب و منهول و شیرهای توزیع آب)، تجمع بالای مراکز خطر (ایستگاه گاز و خطوط انتقال نیرو)، بافت فرسوده، شیب، تراکم جمعیت بالا، شرایط تاسیسات (از لحاظ قطر و عمق کارگزاری) و مخصوصا با توجه به اولویت شاخص هیدرولوژی و مخصوصا مسیل های شمال تهران (درکه، دربند،ولنجک، مقصودبیک، جمشیدیه، دارآباد و لارک) که مانعی جهت جاگذاری تاسیسات شمال منطقه به صورت مدفون و در عمق زیاد جهت محافظت و امنیت بیشتر می باشند و پس زدن آب در لوله های فاضلاب که هیچگونه تمهیداتی برای دفع فاضلاب در شرایط بحرانی در این منطقه وجود نداردو زنگ خطری برای مسئولان و برنامه ریزان بلایای طبیعی است

کلیدواژه ها:

سیل ، شراین حیاتی ، منطقه ۲ آبفای تهران RAMCAP ، TOPSIS ، FUZZY_AHP ،