اثربخشی ردیابی دیجیتال موبایل در کنترل و کاهش شیوع کووید ۱۹

مقدمه: اخیرا بشریت با یک تهدید جدید و جهانی مبارزه کرده است. کرونا ویروس با بروز علائم سندرم حاد تنفسی میتواند عوارض طولانی مدت ایجاد کند. با توجه به این که بیماری های عفونی به صورت نمایی گسترش می یابند، کنترلتحرکات افراد یک ابزار کارآمد برای کنترل شیوع بیماری می باشد. بنابراین هدف این مطالعه بررسی نقش ردیابیدیجیتال در کنترل و کاهش شیوع کووید ۱۹ می باشد.روش: پژوهش حاضر از نوع مروری بوده و با جستجو در مقالات موجود در پایگاه های اطلاعاتی علمی Google scholarPubMed, Web of Science, و Scopus از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ با کلید واژه های covid -۱۹, out break,digital tracking و mobile tracking technology انجام گرفت.یافته ها: یکی از استراتژی های پیشگیری از گسترش بیماری ردیابی دیجیتال می باشد. ردیابی دیجیتال فرآیندی استکه در آن مشخص می شود افراد مبتلا با چه افرادی در تماس بوده اند و همچنین مشخص شود که بیماری از کجا آغازشده است و چه کسی ممکن است در یک منطقه خاص "بیمار صفر" باشد. علاوه بر این، ردیابی دیجیتال برای بررسیموارد خاص نشان می دهد که یک فرد با فردی که تست COVID-۱۹ او مثبت شده است، در یک دوره اپیدمیولوژیک(۳ روز قبل از شروع علایم و تا ۱۴ روز بعد از شروع علائم) یک مسیر را طی کرده است یا خیر. موقعیت فرد میتواند از طریق توانایی یک تلفن شامل شبکه های Wi - Fi ، ارتباطات بلوتوث، و نیز از طریق ثبتاطلاعات GPS تایید شود. در این صورت اگر فردی آلوده به COVID۱۹ فرض شود، داده های مکانی تلفن فرد می تواندبا داده های مکانی تلفن های سایر افراد مقایسه شود، و سپس به صاحبان آن تلفن ها در مورد حضور یک مورد آلودهCOVID۱۹ هشدار دهد و باید اقدامات احتیاطی مناسب برای جلوگیری از بیماری و گسترش بیشتر انجام دهد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد که استفاده از فناوری اطلاعات، به ویژه برنامه های ردیابی دیجیتال، وبررسی موقعیت مکانی افراد میتواند در کاهش شیوع COVID۱۹ موثر باشد. اما حفظ محرمانگی اطلاعات و حریمشخصی افراد از چالش های این برنامه ها می باشد که مطالعات وسیع تری را می طلبد.

کلیدواژه ها:

ردیابی دیجیتال ، شیوع ، کووید ۱۹ ، فناوری ردیابی موبایل