بررسی تحلیلی روش علامه جوادی آملی در تعیین معنای کنایات حزب مفصل قرآن با تکیه بر کتاب همتایی قرآن و اهل بیت (ع)

کنایه یکی از جنبه­های اعجاز بیانی قرآن کریم به شمار می­آید و باهدف تاثیرپذیری کلام و زیبا شدن الفاظ به کار می­رود. کاربرد آن در قرآن کریم که سخن خداوند متعال است، فراوان دیده می­شود، اما فهم آن، نیازمند داشتن تخصص و دانش و به­کارگیری روش­­هایی است تا مقصود از کلام واضح شود که این امر، برای مردم عادی کار آسانی نیست. ازآنجایی­که کنایه، باهدف تربیت، آموزش، فهماندن پیام­های دینی به­کاررفته است؛ فهمیدن معانی آن بر هر مسلمانی لازم و ضروری است. در این راستا، وظیفه مفسر قرآن است که با استفاده از روش و استنادات خویش به­گونه­ای واضح، سخن خداوند متعال را نقل نماید، طوری که فهم آن برای مخاطب آسان گردد. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی درصدد است تا روش تفسیری علامه جوادی آملی را در بیان معانی کنایات قرآن در محدوده­ی حزب مفصل، شناسایی نماید و ضمن معرفی آن، پیشنهادهایی را در جهت بهبود آن روش­ها وارد سازد. یافته­های به­دست­آمده از پژوهش نشان می­دهد، علامه جوادی آملی در بیان معانی کنایات، از روش­هایی همچون: بیان تفسیری کنایات با کمک سایر آیات قرآن، توجه به سیاق آیات قبل و بعد عبارت کنایی، استفاده از آیات تمثیلی، استفاده از عبارات تخصیصی، استفاده از ادله روایی و ... استفاده کرده است. البته نگارندگان تلاش نموده­اند، در تعیین معانی کنایی عبارات، گاه آراء سایر مفسرین نیز جهت تبیین بهتر تفسیر عبارات مطرح کنند.

کلیدواژه ها:

قرآن ، کنایات ، حزب مفصل ، جوادی آملی ، روش