اثر توام تنش آبی و شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای در مراحل مختلف رشد در شرایط اقلیمی اهواز

این تحقیق برای بررسی اثر توام تنش آبی و شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه­ای رقم ۲۶۰KSC- در مراحل مختلف رشد در فصل زراعی ۸۹-۱۳۸۸ اجرا گردید. تحقیق در سه آزمایش مستقل هر یک در قالب کرت­های یکبار خرد شده با طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه سطح آبیاری و سه سطح شوری در سه تکرار و در سه مرحله رشد رویشی (آزمایش یک)، گل­دهی (آزمایش دو) و بعد از گل­دهی (آزمایش سه) انجام شد. تیمارهای آبیاری شامل I۱، I۲ و I۳ به ترتیب معادل ۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه و تیمارهای شوری شامل S۱، S۲ و S۳ به ترتیب معادل شوری آب رودخانه کارون در روز آبیاری(S۱)، S۱+۱.۵ و S۱+۳ دسی­زیمنس بر متر بود. نتایج نشان داد اثر متقابل تنش آبی و شوری در هر سه آزمایش بر صفات مورد مطالعه (تعداد دانه در بلال، وزن ۱۰۰ دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت) معنی­دار نبود. تیمارهای I۳ و S۳ نسبت به تیمارهای I۱ و S۱ به میزان ۲۰، ۲۳ ،۲۷.۵ و ۲۰.۵، ۲۶.۳۴، ۱۳.۲ درصد کاهش عملکرد را به ترتیب درآزمایش­های یک، دو و سه نشان دادند. بر اساس نتایج مرحله گلدهی حساس­ترین مرحله رشد نسبت به تنش آبی و شوری بود.

کلیدواژه ها:

تنش شوری ، تنش آبی ، ذرت ، اهواز