آسیب شناسی آموزش دینی در دانشگاهها از دیدگاه دانشجویان

هدف: این مقاله با هدف «آسیب‎شناسی آموزش دینی در دانشگاه‎ها از دیدگاه دانشجویان» انجام شده بود. روش: روش تحقیق مورد استفاده در این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی (با روش نمونه‎گیری تصادفی طبقه ای) بوده و با توجه به عوامل موثر در آموزش دینی -که شامل محتوای دروس، روش تدریس، ویژگیهای شخصیتی و اعتقادی اساتید و سیستم آموزشی می‎باشد- سوالات ویژه ای به این شکل طراحی گردید که هر کدام از عوامل مطرح شده تا چه حد در آسیب‎پذیری آموزش دینی تاثیرگذار است. به منظور بررسی هر کدام از این عوامل پرسش نامه ای محقق ساخته با بیست گویه پس از اعتبارسنجی در جمعیت آماری ۲۷۱ دانشجو مورد اجرا قرار گرفت. یافته ها: میانگین وضع موجود در میان دانشجویان ۰۹۳,۳ ومیانگین وضع مطلوب ۱۷۴,۴، به نفع وضع مطلوب است. t محاسبه شده ۹۲,۳۲ با درجه آزادی ۲۷۰ و با سطح معنی داری ۰ معنی دار است وهمبستگی بین دو آیتم معنی دار است و نشان دهنده هماهنگی میان وضع موجود و مطلوب است. نتیجهگیری: مهمترین نتایج به دست آمده عبارتند از: مطابقت محتوای کتب با مقتضیات جوانی، عدم پاسخگو بودن به نیازهای عصر حاضر دانشجویان، عدم افزایش دانسته­های آنها، کاربردی نبودن این محتوا در رشته، تناسب نداشتن روش تدریس و محتوای دروس دینی، تاکید بر محفوظات، آشنا نبودن اساتید با شیوه­های نوین تدریس و فن­آوری اطلاعات.

کلیدواژه ها:

آسیب‎شناسی آموزش دینی ، محتوای کتب درسی ، روش تدریس ، ویژگیهای اساتید ، سیستم آموزشی