ارزیابی توان محیط زیستی و پیامدهای توسعه شهری در مناطق حاشیه نشین جنوب غرب استان تهران

به منظور تعیین کاربری بهینه و جلوگیری از تخریب اراضی به دلیل استفاده نامناسب از زمین، گامی موثر در راهبرد توسعه پایدار است. با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش به منظور ارزیابی توان طبیعی و اکولوژیکی منطقه جنوب غرب استان تهران برای کشاورزی، عمران شهری، روستایی، صنعتی، و تفریحی با استفاده از ارزیابی چند متغیره و سیستم اطلاعات جغرافیایی مورد بررسی قرار گرفت. . بنابراین سلسله مراتب معیارها و شاخص های ارزیابی فرم و وزن. سپس شاخص ها به نقشه تبدیل شدند و در نهایت با تلفیق نقشه های محیطی (GIS) نقشه نهایی کشاورزی، توسعه روستایی شهری، و تفریحی تهیه شد. بر اساس نتایج ۱۹ درصد از منطقه دارای طبقه مطلوب برای تفریحگاهی است. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که این منطقه از پتانسیل بالایی برای اکوتوریسم در محدوده شهریار و رباط کریم برخوردار است. ودر بخش هایی از شهر ری جهت استقرار کاربری مسکونی صنعتی توان متوسط تا خوب دارد. از سویی دیگر ۴۵ درصد از منطقه مورد مطالعه در طبقه ۳ و ۴ که برای توسعه شهری و صنعتی نامناسب می باشد، قرار دارند. اما با این حال بسیاری از مناطق مسکونی و صنعتی در همین پهنه های نامناسب مکانیابی شده اند که آسیب های جبران ناپدیر زیست محیطی( اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی) را در پی خواهد داشت. بنابراین توسعه در چنین مناطق با درجه مرغوبیت نامناسب شکار منطقی محسوب نمی گردد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی قابلیت زیست محیطی ، کاربری اراضی ، توسعه