تبیین شاخص های موثر بر جابجایی جمعیتی در بافت های ناکارآمد حاشیه ای با تاکید بر رویکرد اصالت بخشی

بافت های ناکارآمد شهری چه در درون شهر ها و چه در حاشیه آن ها، از مسائل و معضلات غیر قابل چشم پوشی شهر های امروزی به شمار می روند که با گذشت زمان به میزان قابل توجهی کیفیت خود را از دست می دهند و جریان زندگی در آن ها با مشکلات فراوانی روبرو می شود. عدم توجه به این بافت ها، سبب گسترش شهر ها به سمت حاشیه شده و هزینه های هنگفتی را در بر خواهد داشت. لذا به منظور پیشگیری از عواقب نامطلوب و گاه غیر قابل جبران این معضل نیاز به مداخله صحیح می باشد. این بافت ها بستر مناسبی را برای ورود سرمایه فراهم می کند و منجر به تغییرات گسترده در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و... در آن ها می شود که در قالب رویکرد اصالت بخشی در بافت های ناکارآمد قابل توجیه است. یکی از بزرگترین نتایج این رویکرد، جابه جایی ساکنان اصلی می باشد. هدف این پژوهش، شناسایی شاخص های موثر در رویکرد اصالت بخشی است که منجر به جابه جایی ساکنان اصلی در بافت های ناکارآمد می شود و در سه مولفه اقتصادی، اجتماعی و کالبدی-عملکردی دسته بندی می شود.

کلیدواژه ها:

اصالت بخشی ، جابه جایی جمعیت ، بافت های ناکارآمد ، بافت حاشیه ای