پیش بینی اعتیاد پذیری بر اساس خطر پذیری و خودبازداری دانشجو معلمان

هدف: فردی که اعتیاد پیدا کرده است از اول معتاد نبوده و زمینه های شخصیتی در او بوده که منجر به اعتیاداو شده است. در این پژوهش نقش خطرپذیری و خودبازداری را در پیش بینی اعتیادپذیری دانشجو معلمانمشهد بررسی شده است.روش: جامعه اماری این پژوهش کلیه دانشجو معلمان دوره کارشناسی شهر مشهد بودکه ۲۰۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید و با استفاده از پرسشنامه های اعتیاد پذیریزرگر(۱۳۸۵)، خطرپذیری محمدی و همکاران (۱۳۸۶) و خودبازداری وینگر و شوارتز(۱۹۹۰) اطلاعات مورد نیازجمع آوری گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار Spss۲۲ و با استفاده از همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین خطرپذیری و اعتیاد همبستگی مثبت و معنی داری (r=۰.۳۴, p<۰.۰۱) بین خودبازداری و اعتیاد پذیری همبستگی منفی معنی دار (r=۰.۳۱, p<۰.۰۱) وجود دارد. همچنبن نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد؛ خطرپذیری ۳۲ درصد و خودبازداری ۱۹ درصد از تغییرات اعتیادپذیری دانشجویان را می تواند پیش بینی کند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش در پیشگیری از اعتیاد بایدبه خودبازداری و خطرپذیری نیز توجه شود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد پذیری ، خطرپذیری ، خودبازداری ، دانشجو معلم