اثر بخشی آموزش شادکامی به شیوه شناختی- رفتاری در میزان احساس فشار روانی و کنترل قند خون مبتلایان به دیابت نوع ۲ شهرستان تنکابن

این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی آموزش شادکامی به شیوه شناختی- رفتاری در میزان احساس فشار روانی و کنترلقند خون مبتلایان به دیابت نوع ۲ شهرستان تنکابن اجرا شد. پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزموندو گروهی و جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ شهرستان تنکابن بوده است،که از بین ۱۰۰ نفر به شیوهتصادفی ساده انتخاب و پس از اجرای اولیه آزمون احساس فشار روانی و استفاده از دستگاه گلوکومتر بر روی آنها، ۳۰ نفرکه دارای بالاترین امتیاز بودند، انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) به صورت تصادفی قرارگرفتند. ابزار سنجش آزمون احساس فشار روانی و شکوه های جسمی مارکهام ( ۱۹۹۲ ) و دستگاه گلکومتر بود و داده هااز طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها نشان داد که آموزش شادکامی به شیوه شناختی – رفتاری بر میزاناحساس فشار روانی و کنترل قند خون مبتلایان به دیابت موثر است ودر فرضیات فرعی یافته ها نشان داد که آموزششادکامی به شیوه شناختی – رفتاری بر کنترل قند خون مبتلایان به دیابت موثر است و نیز آموزش شادکامی به شیوهشناختی – رفتاری بر میزان احساس فشار روانی مبتلایان به دیابت موثر است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه اخیر تاثیر قابلملاحظه ای را بر آموزش شادکامی به شیوه شناختی – رفتاری بر میزان احساس فشار روانی و کنترل قند خون مبتلایانبه دیابت نشان داد.

کلیدواژه ها:

شادکامی به شیوه شناختی ، رفتاری ، احساس فشارروانی ، کنترل قند خون