تاثیر عملیات حرارتی بررفتار سایشی آلیاژ سخت پوشان Fe-32 Cr-4/3C%wt

فرایند جوش روکشی سخت یکی از متداولترین روشها برای افزایش عمر کاری قطعاتی است که تحت شرایط سایشی شدید قرار دارند از بین انواع مختلف آلیاژ های سخت پوشان آلیاژهای سخت پوشان پایه آهنی - بدلیل فراوانی و ارزان قیمت بودن متداولترین و پرکاربردترین آلیاژهای سخت پوشان به حساب می آیند دراین مطالعه بوسیله روش جوشکاری قوس الکتریکی دستی SMAW برروی فولاد کم کربن ASTM A36 دولایه از الکترود سخت کاری Fe-32Cr-4/3C %wt جوشکاری شد ریزساختار حاصل از جوشکاری حاوی کاربید های بزرگ اولیه ویوتکتیک از نوع (Cr,Fe)7C3 و آتسنیت شبه پایدار و کاربیدهای ثانویه از نوع (Cr,Fe)23C6 می باشد درشرایط یکسان شکل اندازه توزیع و نوع و فاصله متوسط کاربید ها با استفاده از روشهای عملیات حرارتی استاندارد زمینه آستنیتی شبه پایدار حاصل از جوشکاری به زمینه های فریتی مارتنزیتی و مارتنزیت تمپرشده تبدیل گردید و با استفاده از استاندارد ASTM G99 مقاومت به سایش تحت سه بار 5و10و20 نیوتنی و مسافت 1500 متر اندازه گیری شد.

کلیدواژه ها:

جوش روکشی سخت ، مقاومت به سایش ، آلیاژهای پایه آهن ، عملیات حرارتی