کیفیت زندگی و سکونت در بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی کرمان)

با گذار از انقلاب صنعتی و تحولات عظیم ناشی از آن، شهر ماهیت متفاوتی به خود گرفت و کالبد آن دچار تحولات بنیادین شد. از سوی دیگر، از پایان جنگ جهانی دوم تا دهه ۱۹۷۰ میلادی، افزایش روزافزون جمعیت، رشد شهرها را سرعت بخشید و با انقلاب عصر دیجیتال از دهه ۱۹۷۰ تا امروز، تحولات اساسی در قلمروهای کالبدی و فیزیکی، محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی شهرها رخ داد به نحوی که کیفیت زندگی و سکونت شهروندان را تحت تاثیر خود قرار داد. در ایران نیز، تحولات شهری به موازات تحولات جهانی سکونت پایدار سنتی را تحت تاثیر قرار داده و موجب بروز مشکلات متعددی گردیده است. در این پژوهش، کوشش گردیده با رویکرد کیفی و روشهای پیمایشی و توصیفی-تحلیلی، نخست با گردآوری داده های حاصل از مطالعات کتابخانه ای و سپس داده های میدانی، معیارهای ارزیابی کیفیات ذهنی و عینی زندگی و مهمترین شاخصهای رضایتمندی سکونتی شهروندان در بافت فرسوده شهری کرمان مورد مطالعه قرار گیرد. برای این منظور تحلیلهای ۱۵ نفر از کارشناسان متخصص به کمک توزیع پرسشنامه احصا و جهت آزمون فرضیات مورد تحلیل قرار گرفت. با استفاده از روش کوکران و فرمول حجم نمونه گیری ساده تصادفی حجم نمونه ۲۰۰ پرسشنامه تعیین شد که پس از تهیه ۲۲۰ پرسشنامه و حذف ۲۰ عدد آن به دلیل ناقص بودن داده ها،۲۰۰ پرسشنامه براساس طیف پنج گزینه ای لیکرت و نرم افزارهای چونSPSS، Minitab شامل میانگین وزنی ساده، آزمون تی تست و آزمون همبستگی، سطح کیفیت زندگی در بافت فرسوده شهر کرمان تجزیه و تحلیل شده است.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سکونت شهری ، بافتهای فرسوده شهری ، بافت سنتی کرمان