ارزیابی تاثیر تاب آوری و چابکی بر کاهش حوادث ساختمانی (موردمطالعه: پروژه های ساختمانی شهر تهران)

هدف پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر تاب آوری و چابکی بر کاهش حوادث ساختمانی با استفاده از معادلات ساختاری بود. در مقاله حاضر از روش توصیفی-پیمایشی بر اساس الگوی معادلات ساختاری بهره گرفته شده است. جامعه آماری پژوهش را کارگران پروژه های ساختمانی منطقه ۲ شهر تهران تشکیل میدهند، بر اساس فرمول کوکران ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق با استفاده نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیر چابکی سازمانی از پرسشنامه اسپیتزر (۲۰۰۷)، جهت سنجش تاب آوری از پرسشنامه تاب آوری کونور- دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شده و پرسشنامه حوادث کار بر اساس پرسشنامه های موجود و مبانی نظری در این زمینه تهیه و تنظیم شد. در پرسشنامه ها از طیف ۵ درجه ای لیکرت بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که مولفه های چابکی سازمانی (پاسخگویی، شایستگی، انعطاف پذیری و سرعت) بر حوادث ساختمانی تاثیر دارد و باعث کاهش حوادث میشود، همچنین نتایج نشان داد که مولفه های تاب آوری (شایستگی/استحکام شخص، اعتماد به غرایز شخصی، پذیرش عواطف مثبت، مهارت و معنویت) بر حوادث ساختمانی تاثیر دارد و منجر به کاهش آن میشود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، چابکی سازمانی ، حوادث ساختمانی ، پروژه های ساختمانی