بررسی عوامل موثر در مشارکت ساکنین محلات در طرح های شهری بر اساس اصول نوشهرگرایی (مطالعه موردی: شهر هیدج)

شهرها به همانند موجودات زندهای هستند که از زمان شکلگیری نیاز به تجدید حیات دارند و برای ادامه حیات خود، نیازمنداحیای بافت فرسود و ناکارآمد خود میباشند. در برنامه ریزی محلات شهری در ایران از دهه ۱۳۵۰ تاکنون، اصول مدرن بهرهگرفته شده است که هر کدام از این اصول دارای نواقصی در بنیان فکری و دیدگاه از جمله نگاه صرفا کالبدی، اولویت دسترسیسواره، عدم وجود فضای باز و سبز و ... بوده اند. در همین راستا و با وجود بافت فرسوده در برخی از نواحی، بازبینی و تهیه طرح هایتوسعه شهری و تهیه طرح های بهسازی و نوسازی بافت فرسوده بر مبنای نظریات و مکاتب جدید شهرسازی می تواند توسعه آتیشهر را با مشکلات کمتری مواجه کند که یکی از این نظریات و مکاتب، جنبش نوشهرگرایی میباشد. هدف اصلی تحقیق حاضربررسی عوامل موثر در مشارکت ساکنین محلات در طرح های بهسازی و نوسازی بر اساس اصول نوشهرگرایی می باشد. پژوهشموجود از نوع تحقیقات توصیفی- تحلیلی و از نظر ماهیت کاربردی می باشد. گردآوری اطلاعات در خصوص مبانی نظری به صورت کتابخانه ای صورت گرفته است که شامل بحث های نظری، پیشینه تحقیق و ادبیات موضوع می باشد و از تکنیک پرسشنامه برایاطلاعات ساکنین استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری رگرسیونگام به گام استفاده گردید. نتایج تحقیق بیانگر آن است که در سطح محلات انواع مختلف مسکن (ویلایی، آپارتمانی، ردیفی، یکو یا چند طبقه و ...) و همچنین در کنار کاربری مسکونی، کاربریهای متنوع دیگری بوجود آیند، مردم تمایل بیشتری برایمشارکت در طرح های شهرسازی بر اساس اصول نوشهرگرایی را دارند. در این راستا افزایش کاربری های مختلط در محلات ودسترسی آسان به این کاربری ها، ایجاد مسکن متنوع در سطح محلات شهر با توجه به درآمد ساکنین، دخالت و مشارکتشهروندان در اداره امور شهرها از طریق شورای محلی و ... پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

نوشهرگرایی ، مشارکت ، رگرسیون گام به گام ، شهر هیدج