رهنمودی جهت ارتقاء مطلوبیت واحد همسایگی (از دیدگاه علوم رفتاری)

در رابطه با موضوع واحد همسایگی صاحبنظران متعددی اظهار نظر کردند که ابتدا با نظرات ارنست مای المانیسپس با تئوری کلارنس اشتاین وآرتورپری ادامه یافت.برنامه ریزان شهری به موضوعات جمعیت ، تراکم، شعاععملکردی ،کاربری مرکز واحد همسایگی و وسعت آن و ..... پرداختند.متخصصان علوم اجتماعی و جامعه شناسیبه موضوع رفتار و کنش متقابل بین ساکنان واحد همسایگی پرداختند.متخصصان ترافیک نیز به دسترسی ها و محور پیاده و سواره وایمنی پیاده علی الخصوص کودک و نوجوان وکهنسالان توجه ویژه ای داشتند مفهوم واحد همسایگی در شکل گیری اجتماعات محلی با توجه به شاخصهای مختلف اجتماعی و کالبدی است.هر چند که عوامل فرهنگی و اجتماعی در تشکیل واحدهای همسایگینقش داشته اند.معماران نیز به ترکیب واحدها و چیدمان آن در مقیاس کوی ،برزن،کوچه و بن بست که یک واحد همسایگی راتعریف می کند پرداخته اند، اما کمتر به موضوع فرهنگ، پایداری، محیط زیست و روانشناسی محیط در واحدهمسایگی و استفاده کنندگان اصلی آن یعنی ساکنین پرداختند.درصورتیکه بتوان حس هویت و تعلق خاطر را در واحدهای همسایگی در تعریف اروپایی و امریکایی آن و کوی وبرزن در تعریف ایرانی آنرا احیا کرد، قدر مسلم میتوان به ارتقا ء مطلوبیت واحد همسایگی کمک شایانی کرد.بیشترین استفاده کنندگان از فضاهای عمومی و معابر یک واحد همسایگی کودکان و کهنسالان می باشند. درحالیکه این هر دوقشر جزو اقشار آسیب پذیر و کم توان اجتماع می باشند. بنابراین پیشنهاد می شود که اگر بتوان محیطی در مقیاس واحد همسایگی که در آن امنیت و نشاط مشاهده و بارز شود را بوجود آورد میتوان به ارتقاء کیفی واحد همسایگی امیدوار شد. بنابراین لازم است که ابتداخصوصیات فیزیکی و روانی این دو قشر را بدانیم سپس با توجه به نیازمندی های اختصاصی و مشترک این دوقشر به بررسی و ارائه راهکار بپردازیم.بدیهی است محور این تحقیق از دیدگاه روانشناسی محیطی در واحدهمسایگی با تاکید بر توانمند سازی و اعتماد زایی بر این دو قشرآسیب پذیر است تا بتوان حس تعلق وسرزندگی رادر مقیاس واحد همسایگی و سپس در مقیاس محله و ناحیه و شهر ارتقاء داد.

کلیدواژه ها:

واحد همسایگی ، کودکان ، کهنسالان ، اقشار کم توان ، آسیب پذیر ، روان شناسی محیط ، روان شناسی رشد ، روان شناسی سالمندی ، مناسبات صمیمی