مرکز مطالعات و سیاستگذاری شهری، حلقه مفقوده برنامه ریزی در شهرهای معاصر

شهرها عرصه ی شکل گیری تمدن ها بوده و هستند و مدیریت شهری بالاخص شهرداری، اصلیترین نقش را در دستیابی به آرمان اصلی نظام دارد. غلبهبر چالش ها و برونرفت از تنگناهای شهرنشینی و تحقق اهداف و وصول به آرمان های انقلاب، اتخاذ تصمیماتی اثربخش، به هنگام و نوآورانه را از سوی مدیریت شهری می طلبد. از طرفی، تدوین راهبردهای مناسب و پیش بینی تغییرات محیطی به طور عمیقی با آگاهی و تجزیه و تحلیل اطلاعات از محیط بیرونی و درونی در ارتباط است. در این میان شناسایی فرصت ها و تهدیدهای ناشی از این تغییرات به منظور واکنش مناسب برای موفقیت در خدمت رسانی به شهروندان در راستای ارتقا و تعالی کمی و کیفی زندگی ایشان، ضروری و مهم است. راه اصلی برای کسب اطلاعات مفید و به هنگام از محیط و شناسایی فرصت ها و تهدیدهای پیش رو و ارائه واکنش سریع، درخور و جدید، افزایش سطح مشارکت همه بازیگران (ذینفعان) شهری بالاخص مراکز علم و فنآوری است، که ضمن آینده پژوهی و ارائه برنامه بلندمدت برای شهر، مسائل و مشکلات شهری را شناسایی و با ارائه راهکارهای علمی و نوآورانه آنها را برطرف یا به فرصت برای پیشرفت شهری تبدیل نماید. از جمله الگوهای کاربردی در این زمینه ایجاد مرکز مطالعات و سیاستگذاری در حوزه مدیریت شهری است که بتواند زمینه ساز تعامل میان کلیه ذینفعان آن باشد. در این پژوهش که با از نوع کاربردی بوده و با روش کتابخانه ای انجام شده است، ابتدا به بیان مفاهیم مرتبط پرداخته شده و پس از بررسی تجارب، الزامات و مراحل شکل گیری مرکز مطالعات و سیاستگذاری شهری تبیین شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، شهرداری اصفهان ، مرکز مطالعات ، شراکت راهبردی ، سیاستگذاری شهری