اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی برافزایش روحیه ی علمی و کاهش اضطراب دانش آموزان

تحقیق حاضر سعی دارد به اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی برافزایش روحیه ی علمی و کاهش اضطراب دانش آموزان بپردازد، تحقیق حاضر از نوع تحقیقات آزمایشی (نیمه تجربی) است. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه ی دانش آموزان متوسطه دوم شهر کرمان می باشد. که تعداد آنها ۴۸۲ نفر می باشد از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس ۶۰ نفر انتخاب شد؛ که ۳۰ نفر به عنوان گروه کنترل و ۳۰ نفر به عنوان گروه آزمایش بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری دراین تحقیق پرسشنامه استاندارد روحیه ی علمی و پرسشنامه استاندارداضطراب دانش آموزان می باشد که روایی آنها مورد تایید اساتید متخصص و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۸۰ و ۰/۷۰ مورد ارزیابی و تایید شد، همچنین در این تحقیق، از گروه تجربی برای شرکت در برنامه مداخله دعوت به عمل آمد. سپس گروه تجربی به سه گروه کوچک تقسیم شدند و در برنامه مداخله این پژوهش که بیشتر به صورت بحث گروهی اجرا شد، شرکت کردند. برنامه مداخله بر اساس مراحل آموزش مهارت خودتنظیمی تدوین یافته بود. هر یک از این جلسات به مدت دو ساعت به طول انجامید.با توجه به تقسیم گروه تجربی به سه گروه کوچک تر و تعداد جلسات برگزار شده برای هر گروه ۵جلسه جمعا ۱۵ جلسه آموزشی مجموعا به میزان ۱۵ ساعت تشکیل گردید. لازم به ذکر است که، تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد، ماحصل یافته های تحقیق نشان داد که، آموزش راهبردهای خودتنظیمی برافزایش روحیه ی علمی و کاهش اضطراب دانش آموزان نقش موثر و اثربخشی بالایی را ایفا می کند وبه عبارتی می توان نتیجه گرفت که ، آموزش راهبردهای خودتنظیمی می تواند در تقویت روحیه ی علمی وپایین آوردن سطح اضطراب دانش آموزان نقش داشته باشد

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، اضطراب ، روحیه ی علمی ، دانش آموزان